Plásmata 3

Το σουρεαλιστικό στοιχείο δεν βρίσκεται μόνο στα έργα της έκθεσης· είναι εγγενές στον ίδιο τον χώρο. Ένα πάρκο που μοιάζει φυσικό αλλά είναι κατασκευασμένο· ένας τόπος που αποκαλύπτεται σαν ζούγκλα και κρύβεται σαν ένα συλλογικό ιερό των ονείρων μας – ένα σκηνικό που διαρκώς μεταμορφώνεται.

Ανάμεσα σε υβριδικά έργα, πολλά από τα οποία ανήκουν στη Συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση, παράξενα τοτέμ φορτισμένα με υπαινιγμούς πνευματισμού, μυθικά ζώα, αρχαίες κολόνες-μαξιλάρια όπου ξαπλώνεις άφοβα χωρίς να πονάς, μνημεία φτιαγμένα από σπασμένα μάρμαρα αθηναϊκών πεζοδρομίων, σώματα που δεν ξέρεις εάν πέφτουν στο κενό ή εάν ανεβαίνουν στον ουρανό από μια σκάλα που οδηγεί στο πουθενά, γυάλινα λουλούδια που φωτίζονται με τη δύναμη της αγκαλιάς δύο ανθρώπων, αμαζόνες πάνω σε μηχανές, κοχύλια που περιστρέφονται αέναα και μέσα από τα οποία ακούγονται σταγόνες να ρέουν, οικεία και ανοίκεια πλάσματα που ξεπροβάλλουν μέσα από τα παρτέρια του πάρκου – τα Plásmata 3 συνθέτουν μια εμπειρία φαντασίας και περιπλάνησης.

Τα Plásmata 3 δεν διαχωρίζουν την τέχνη σε ψηφιακή και αναλογική. Αντίθετα, αναδεικνύουν τη φυσική της συνέχεια στον χρόνο: από το θέατρο σκιών στο projection mapping, από τη ζωγραφική στο φιλμ, από τη video art στη σημερινή ψηφιακή και μετα-ψηφιακή έκφραση.

Η τεχνολογία παρουσιάζεται όχι ως αυτοσκοπός, αλλά ως εργαλείο. Οι καλλιτέχνες δεν υπακούνε στην τεχνητή νοημοσύνη: τη χρησιμοποιούν, τη μεταμορφώνουν, την υπονομεύουν, την ξεπερνούν. Με βασικό τους όπλο τη φαντασία, δημιουργούν νέες αφηγήσεις που δεν υποτάσσονται στους αλγόριθμους, αλλά τους αμφισβητούν, τους επανεφευρίσκουν, τους τρελαίνουν.

Τα Plásmata 3 είναι μια πρόσκληση σε παιχνίδι, μια πρόταση για να δούμε αλλιώς τον κόσμο γύρω μας. Όπως στο σινεμά του David Lynch, το αλλόκοτο ξεπηδά από το γνώριμο και το ονειρικό μοιάζει με ανάμνηση. Τι είναι το Υπουργείο Αναρχαιολογίας; Κινείται στ’ αλήθεια εκείνη η κουκουβάγια δίπλα στο άγαλμα της Αθηνάς; Τι γυρεύει ένα κοπάδι πρόβατα από τον Λίβανο στο Πεδίον; Μπορεί το Πνεύμα του πάρκου να μας φέρει κοντά; Έρχονται χρυσά Datsun από τον ουρανό; Τραγουδούν τα κοχύλια; Θα ήθελες να γίνεις νυχτερίδα;

Μέσα στο Πεδίον του Άρεως θα δεις πλάσματα που δεν είσαι σίγουρος αν είναι αληθινά ή βγαλμένα από παραμύθι, από πίνακα του Γκόγια ή από τα παιδικά σου όνειρα.

Τα Plásmata 3 φέτος είναι αλλόκοτα. Αλλά και αξιολάτρευτα. Τρυφερά και οικεία. Σε κάνουν να αναρωτιέσαι: Υπάρχουν; Υπήρξαν; Θα υπάρξουν; Και ίσως τελικά αυτό να μην έχει και τόση σημασία.

Ελάτε στα Plásmata 3 να παίξουμε, δίχως να σκεφτόμαστε τι είναι κανονικό και τι όχι. Δεν χρειάζεται εισιτήριο. Μόνο φαντασία.

«Μια βόλτα στο Πεδίον του Άρεως με αλλιώτικα Plásmata αυτή τη φορά. Ήσυχα, διακριτικά, γοητευτικά, παρηγορητικά. Φυσικά, αναλογικά, ψηφιακά. Πλάσματα που παίζουν με το ερώτημα τι είναι πραγματικό και τι φανταστικό, τι θα μπορούσε να συμβαίνει στα αλήθεια και τι σε όνειρο. Μια μικρή πλατεία για να ακούσουμε μουσική ξαπλωμένοι στο έδαφος. Σινεμά, φαγητό, μικρά πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε ωραία. Ψάχνουμε τρόπους για να ευχαριστηθούμε την ελευθερία του δημόσιου χώρου και τη συναναστροφή μας με αγνώστους που μας έφερε κοντά η τυχαιότητα της βόλτας ή ο στόχος ανακάλυψης των Πλασμάτων. Ναι, αναζητάμε το γλυκό ψέμα που μπορούν να αφηγηθούν η ομορφιά, η έκπληξη, το χιούμορ, και τελικά, η τέχνη. Το ίδιο το πάρκο δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση φύσης φτιαγμένης με σχέδιο και ανθρώπινη πρόθεση. Οικεία και τρυφερά, φέτος. Άλλωστε, έχουμε ξανασυναντηθεί. We’ve met before, haven’t we? Μια μικρή γιορτή-εγκώμιο στην τέχνη, το δικαίωμα στην τεμπελιά και την απραξία, την ανακουφιστική δύναμη της συνύπαρξης».

-Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση

«Τα Plásmata είναι ένα ζωντανό εργαστήριο ιδεών, δοκιμών και δημιουργίας για τον δημόσιο χώρο και το πώς συνδεόμαστε με αυτόν. Όπως και στην πραγματική ζωή, η τεχνολογία δεν συνιστά μια αυτόνομη ζώνη αλλά ταυτίζεται με το καθημερινό. Γι’ αυτό και εξαφανίζεται. Στην τέχνη, θα βρει τις ρίζες της στο θέατρο σκιών, στη media art προηγούμενων δεκαετιών, ακόμη και στις μαγικές και θρησκευτικές τελετές. Τα Plásmata 3 θέτουν εκ νέου το θέμα του πάρκου στο κέντρο της πόλης: αυτού του ιδιότυπου «ανάμεσα», το οποίο καθορίζεται από τα συλλογικά μας όνειρα και την υλική πραγματικότητα που αυτά πλάθουν. Ο ταχυδακτυλουργός της τεχνολογίας αναζητά τη συνενοχή μας στην ψευδαίσθηση. Πνεύματα και στοιχειά του Πεδίου, κάποιες φορές με τη μορφή ζώων, μας προστατεύουν, μας μιλούν, μας αγκαλιάζουν. Και μια αναρχική ψευδοαρχαιολογία ρωτάει ποιοι πραγματικά είμαστε. Το πάρκο είναι μια τεχνητή φύση που διεκδικείται, σχεδόν με ερωτικό πάθος, από όλους όσοι σχετίζονται με αυτό, αλλά αδυνατεί να αποδεχθεί την καθαρότητα των κατηγοριών που η επιθυμία θέλει να επιβάλει. Τα Plásmata 3, μιλώντας μας μέσα από τα παρτέρια που κοιτάμε χωρίς να τα βλέπουμε, μας καλούν στη γιορτή του ανοίκεια οικείου: εκεί όπου το ψηφιακό χάνεται μέσα από τις χαραμάδες του χώματος, των φυτών, των γέλιων των παιδιών και των σωμάτων που περπατούν ανέφελα μια Κυριακή απόγευμα στο Πεδίον του Άρεως.».

-Πρόδρομος Τσιαβός, Διευθυντής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας

Ανδρέας Αγγελιδάκης, Ziad Antar, Yoann Bourgeois, The Callas, DIONYSIOS, John Fitzgerald, Pierre-Christophe Gam, Moritz Simon Geist, Έφη Γούση, Joana Hadjithomas & Khalil Joreige, Botao ‘Amber’ Hu, Noemi Iglesias Barrios, Kalos&Klio, William Kentridge, Αίας Κόκκαλης, Κατερίνα Κομιανού, Jiabao Li, Matt McCorkle, Μανούσος Μανουσάκης, Ναταλία Μαντά, Martyna Marciniak, Μαρία Μαυροπούλου, Τζάνις Ράφα, Andreas Wannerstedt, Robert Wilson κ.ά.

Μέρος της έκθεσης Plásmata 3 και των παράλληλων δράσεων υλοποιούνται στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών προγραμμάτων TMLAB, European Digital Deal και του Ευρωπαϊκού Κόμβου Ψηφιακής Καινοτομίας Smart Attica (EDIH), τα οποία συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.