Σεζόν 2025-2026 στη Στέγη

Από τον Οκτώβριο του 2025 έως τον Ιούνιο του 2026 η Στέγη μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι στον πρώτο ιστό της ζωής μας, στη δίνη της οικογένειας, μερικές φορές ως οδηγό επιβίωσης, άλλοτε όχι μόνο ως βιολογικό δεσμό αλλά ως κοινότητα, ως πεδίο μνήμης και μέλλοντος, ως πυρήνα ζωής. Η οικογένεια όπως τη βιώνουμε – εύθραυστη, αντιφατική, τρυφερή, συχνά τραυματική, πάντα καθοριστική.

Τη φετινή σεζόν ξεδιπλώνεται ένα πολύμορφο οικογενειακό πορτρέτο, μέσα από έργα που μιλούν για την εγγύτητα και την απόσταση, τον έρωτα και την απώλεια, την ανάγκη να ανήκεις και τον φόβο να χαθείς, ιστορίες που αγγίζουν τη μνήμη, τη μεταβίβαση, την αποξένωση και την επιθυμία και μας προσκαλούν να επανεξετάσουμε τι σημαίνει «οικογένεια» σήμερα.

«Τις αγαπάμε, δεν τις αντέχουμε, μας αγαπάνε, τις απορρίπτουμε, τις αγαπάμε, μας απορρίπτουν./ μας πληγώνουν, τις βρίζουμε, τις λέμε σόι, βλέπουμε τις παλιές φωτογραφίες και δακρύζουμε, κάποιοι παιδευόμαστε να φτιάξουμε καινούριες που θα τις λέμε «δικό μας δημιούργημα», άλλοι όχι./ αγκαλιαζόμαστε, τσακωνόμαστε για το πατρικό, μαζευόμαστε στις γιορτές και μετά αναθεματίζουμε την ώρα και τη στιγμή, νοσταλγούμε τα τραπεζώματα που πέτυχαν γιατί γελάσαμε, διαλυόμαστε για το τίποτα, τα βρίσκουμε στο πρόβλημα, και ξανά από την αρχή./ αλλά υπάρχουν και οι άλλες. Τις λέμε φίλους, και τους έχουμε «σαν οικογένεια», «καλύτερα από οικογένεια». Είναι οι σύντροφοι ζωής. Εκείνοι που διαλέξαμε και μας διάλεξαν./ κάποιο μυστικό συστατικό μάς συνδέει με εκείνους που ονομάζουμε και νιώθουμε οικογένεια. Δεν έχει όνομα./ είναι στ’ αλήθεια μυστικό./». – Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση