you are invited | Juergen Teller

"you are invited". Έτσι μόνο θα μπορούσε να λέγεται η έκθεση του εμβληματικού φωτογράφου Juergen Teller που εγκαινιάζει το Onassis Ready, τον νέο χώρο του Ιδρύματος Ωνάση στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη. Η έκθεση "you are invited" από τις 19 Οκτωβρίου έως τις 30 Δεκεμβρίου 2025 δίνει ένα νέο στίγμα στον πολιτιστικό χάρτη της Αθήνας και παράλληλα σηματοδοτεί μια κομβική στιγμή στην καλλιτεχνική πορεία του καλλιτέχνη τον οποίο παρουσιάζει. H αναδρομική έκθεση του Τέλερ, πλούσια σε σημαδιακά γεγονότα και καθοριστικές συναντήσεις από τη σπουδαία σταδιοδρομία του, παρουσιάζει διάφορες σειρές, μεμονωμένα έργα και πολυάριθμα βίντεο, συνδυάζοντας επιλογές από προηγούμενες εκθέσεις με νέες, αδημοσίευτες εικόνες που εκτείνονται από τη δεκαετία του 1990 έως σήμερα. Μια γιορτή της τέχνης του, ένας ενεργός διάλογος γύρω από τις διαρκώς μεταβαλλόμενες διαδρομές έμπνευσης και δημιουργικής εξερεύνησης που διατρέχουν το έργο του, στην πιο εκτενή ατομική έκθεση του Τέλερ που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα.

Και αν και ο Τέλερ πάντοτε είχε να επιδείξει προσωπικά έργα, η παρούσα έκθεση συμπίπτει με μια περίοδο όπου έχει βρει ένα νέο νόημα ως καλλιτέχνης. Καθηλωτικά έργα του με θρυλικές φυσιογνωμίες από τον Iggy Pop έως τον Alexander Skarsgård, από την Kate Moss έως τη Charlotte Rampling, από τη φωτογράφιση του Πάπα Φραγκίσκου σε γυναικεία φυλακή κατά την Μπιενάλε της Βενετίας του 2024 έως τη φωτογράφιση του Άουσβιτς με αφορμή την 80ή επέτειο από την απελευθέρωσή του, αλλά και εικόνες νεκρής φύσης και υπαίθρου. Παράλληλα, τα τελευταία οκτώ χρόνια ο Τέλερ συνεργάζεται με τη σύζυγό του, Dovile Drizyte, σε έργα που αντικατοπτρίζουν διάφορες όψεις της σχέσης τους αλλά και τη γέννηση της κόρης τους. Τα έργα αυτά χαρακτηρίζονται από ένα τυπικό μείγμα σοβαρών, οικείων και συχνά χιουμοριστικών χαρακτήρων, με μια αισθητική που αγγίζει το γκροτέσκο.

Οι εμπειρίες αυτές, καθοριστικές για τη ζωή του, έχουν ενσταλάξει μια υπόγεια ένταση στον τρόπο με τον οποίο ο Τέλερ ανταποκρίνεται στον κόσμο γύρω του, δημιουργώντας πηγαίες συνδέσεις που μετουσιώνονται σε βαθιά ουσιαστικές αφηγήσεις. Τα φωτογραφικά και βίντεο έργα του, που προέκυψαν ως απόρροια αυτών των συνδέσεων, διερευνούν οικογενειακές και οικουμενικές ιστορίες για την αγάπη, την οικογένεια, την εμπιστοσύνη, την ελπίδα, τη γονιμότητα, το περιβάλλον, την πολιτική και τη θρησκεία. Ως εκ τούτου, ο αναπτερωμένος συναισθηματικός του δεσμός με το εκάστοτε θέμα ενσαρκώνει θετικότητα, πνευματική συνειδητοποίηση και μια ανανεωμένη στάση απέναντι στη ζωή.

Η έκθεση "you are invited" θα παρουσιαστεί στην Αθήνα εγκαινιάζοντας το Onassis Ready, τον νέο χώρο του Ιδρύματος Ωνάση, που στεγάζεται σε ένα πρώην εργοστάσιο στην πάλαι ποτέ βιομηχανική ζώνη της πόλης. Ο χώρος έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενεί πειραματικά έργα τα οποία διευρύνουν τα όρια της σύγχρονης δημιουργίας και να λειτουργεί ως πλατφόρμα για τολμηρές καλλιτεχνικές φωνές από όλο τον κόσμο. Το Onassis Ready στεγάζει επίσης τον αθηναϊκό κόμβο του Onassis ONX – ενός διεθνούς προγράμματος, με έδρα και στη Νέα Υόρκη, που στηρίζει καλλιτέχνες οι οποίοι εργάζονται με αναδυόμενες τεχνολογίες. Εστιάζοντας ταυτόχρονα στη σύγχρονη τέχνη και την καινοτομία, το Onassis Ready παρουσιάζει την πρώτη του μεγάλη έκθεση, στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού προγράμματος της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για τη σεζόν 2025-26.

Αυτή η συνεργασία μεταξύ του Γιούργκεν Τέλερ και Στέγης αντανακλά μια κοινή πεποίθηση ότι η τέχνη μπορεί να είναι ταυτόχρονα ενδόμυχη και πολιτική, ακατέργαστη και ποιητική, προσωπική και συλλογική. Μέσα από αυτή τη σύμπραξη, η έκθεση you are invited ανοίγει έναν χώρο διαλόγου ανάμεσα στο συναισθηματικά φορτισμένο σύμπαν του Τέλερ και στις σύγχρονες πραγματικότητες της Ελλάδας, καλώντας σε μια ουσιαστική συνάντηση ανάμεσα στο τοπικό και το παγκόσμιο.

Στη συζήτηση, ο Γιούργκεν Τέλερ μιλάει όπως φωτογραφίζει: με ωμή ειλικρίνεια, χιούμορ και μια αφοπλιστική αμεσότητα. Τα λόγια του, όπως και οι εικόνες του, κινούνται ανάμεσα στο οικείο και το ατίθασο, αποτυπώνοντας τις αντιφάσεις της ανθρώπινης συνθήκης. Ό,τι ακολουθεί είναι μια ματιά στο μυαλό του· στο μυαλό ενός καλλιτέχνη που βρίσκει την ομορφιά στην ατέλεια, το νόημα στο ρίσκο και την αλήθεια στην ευαλωτότητα.

Αυτά είναι τα λόγια του από μια συζήτηση με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, στο Onassis Ready στις 17 Οκτωβρίου 2025.

Για τον τίτλο “you are invited”

«Ήθελα να είναι κάτι θετικό, που σε προσκαλεί να το δεις, να το βιώσεις, να σκεφτείς, να ονειρευτείς.

Ο τίτλος της έκθεσης προέκυψε από ένα γράμμα που ήρθε κάτω από την πόρτα μου τις μέρες του Πάσχα. Ήταν μια πρόσκληση από την εκκλησία. Σκέφτηκα: “Αυτός είναι ένας εξαιρετικός τίτλος και θα τον χρησιμοποιήσω”.

Και προσκαλώ τον καθένα και την καθεμία να δουν και να βιώσουν την έκθεση. Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να βλέπω τα πράγματα, να ζω, να αντιμετωπίζω όσα συμβαίνουν: όλα τα βάρη, τις τραγωδίες, την ομορφιά και γενικά ό,τι συναντώ στη ζωή μου».

Πώς να δει κανείς την έκθεση

«Ήθελα να αφήσω χώρο στη φαντασία του καθενός, για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Αλλιώς, θα τα είχα καταγράψει χαρτί και καλαμάρι. Κάποια πράγματα είναι σαφή και κάποια άλλα ανοιχτά σε ερμηνείες.

Μπαίνεις μέσα, βλέπεις εδώ ένα άνοιγμα, εκεί μια γραμμή, φωτογραφίες πιο πέρα και μετά πας εκεί και λέει “you are invited” [είστε καλεσμένοι]. Μετά βρίσκεσαι στην αρχή της ζωής μου, όταν ο πατέρας μου με φωτογράφισε μωρό, την αυτοκτονία του πατέρα μου κ.ο.κ. Και μετά πηγαίνει πιο βαθιά. Εκεί μέσα είναι, κατά κάποιον τρόπο, ο παλμός της ζωής μου και η δουλειά μου με την Dovile, τη σύζυγό μου».

Πάντα έχει να κάνει με τον τόπο

«Όπου κι γίνεται μια έκθεση, έχει πάντα να κάνει με τον τόπο και τον πολιτισμό του. Αν παρουσιαζόταν αλλού αυτή η έκθεση, θα έδειχνε διαφορετική.

Δεν θέλω να έχω μια σειρά ίδιων φωτογραφιών σε κορνίζες που να ταξιδεύει από πόλη σε πόλη. Αυτό θα ήταν εντελώς βαρετό για μένα. Θέλω να νιώθω κι εγώ ενθουσιασμό. Θέλω να αισθάνομαι ζωντανός, νέος και φρέσκος, και όχι απλώς να ταξιδεύει αυτό το έργο απαράλλαχτο».

Για την ελευθερία στον τοίχο

«Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Μερικοί είναι αισθητικοί. Μου αρέσει να βλέπω σημεία στίξης μέσα στο κάδρο. Άλλοι είναι πρακτικοί. Μου αρέσει να ζω με τα έργα μου, να είμαι αυθόρμητος, να τα κρεμάω στον τοίχο όπου θέλω.

Θα ήταν εφιάλτης και εξαιρετικά δαπανηρό να τα έχω όλα σε κάδρα. Θέλω να είμαι ελεύθερος».

Αλλά πρώτα αγγίζεις τα πράγματα

«Για μένα, όλες αυτές οι φωτογραφίες είναι με έναν τρόπο αντικείμενα. Τις αγγίζεις. Όταν φτιάχνω έναν κατάλογο ή ένα βιβλίο, απλώνω τα πάντα στο στούντιό μου –σε μεγάλα τραπέζια με πολλά έργα– και τα μετακινώ συνεχώς. Μετά, μπορεί να τα βάλω στον υπολογιστή και να κάνω το ένα λίγο μικρότερο και το άλλο λίγο μεγαλύτερο. Αλλά πρώτα αγγίζεις τα πράγματα. Αυτό είναι το νόημα της δουλειάς μου».

Για το στούντιό του

«[…] Το στούντιο για μένα είναι κυρίως ένας χώρος για να εργάζομαι, να σκέφτομαι, να επιμελούμαι αυτή την έκθεση, να κατασκευάζω, να φτιάχνω μακέτες, να δουλεύω πάνω σε αυτές, έχοντας τα έργα μου γύρω μου. Μου δίνει ιδέες. Μερικές φορές, φυσικά, φωτογραφίζω κι εκεί».

Σχετικά με την ταινία του, “Men” [Άνδρες]

«Είναι ένα τρόπον τινά γράμμα αγάπης προς τον πεθερό μου, τον νεκρό πατέρα μου και την ανδρική φιλία.

Υπάρχει μια ιστορία μέσα σε αυτή την ταινία. Ήθελα να είναι εκτός οι γυναίκες και εντός οι άνδρες. Η μητέρα μου είναι μια εξαιρετικά σημαντική φιγούρα στη ζωή μου, που με στήριξε όταν μετακόμισα στο Λονδίνο και δεν είχα χρήματα».

Για τον πατέρα του

«Όταν είπα στον πατέρα μου ότι ήθελα να γίνω φωτογράφος, με χαστούκισε. Πίστευε ότι οι φωτογράφοι απλώς βγάζουν φωτογραφίες για διαβατήρια και γάμους και ότι αυτό δεν είναι επάγγελμα. “Πρέπει να βρεις μια κανονική δουλειά” μου είπε.

Έτσι, σε πολλά επίπεδα, το “Men” έχει νόημα για μένα προσωπικά. Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν τη μητέρα μου, ενώ μέσα είναι ο πατέρας μου και ο πεθερός μου, με τον οποίο είμαι πιο κοντά από ό,τι ήμουν ποτέ με τον πατέρα μου.

Για να αναπαραστήσω αυτή την ιστορία, δεν ήθελα απλώς έναν φίλο. Ήθελα κάτι από αύρα Χόλιγουντ, κάποιον σαν τον Alexander Skarsgård για να μου κόψει τα σκατά».

Για τις φωτογραφίσεις του εαυτού του

«Αυτό ξεκίνησε γύρω στο 2000, όταν είχα αρχίσει να κουράζομαι και να βαριέμαι λίγο να φωτογραφίζω ηθοποιούς και διασημότητες. Με κούραζε κάπως η ματαιοδοξία τους.

Σκέφτηκα, λοιπόν, πώς θα ήταν να φωτογραφίσω τον εαυτό μου; Τι κάνει η κάμερα; Πώς μπορώ να τη σκηνοθετήσω; Πώς να ποζάρω; Και έμαθα πολλά φωτογραφίζοντας τον εαυτό μου.

Και στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό, γιατί είμαι πάντα γύρω από αυτό. Είναι ο Brad Pitt ή η Isabelle Huppert καλύτεροι, ή μήπως είμαι εγώ καλύτερος από κάθε άλλον; Ε, λοιπόν, εγώ είμαι. Έτσι άρχισα να σκέφτομαι».

Για τις φωτογραφίσεις όλων

«Όταν έγινα πολύ γνωστός ως φωτογράφος μόδας, μου ζητούσαν να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και να φωτογραφίζω αυτά τα εξαιρετικά επιτυχημένα σούπερ μοντέλα, όπως τη Stephanie Seymour, την Claudia Schiffer, τη Cindy Crawford και τη Linda Evangelista.

Και σκέφτηκα πως δεν θέλω να ταξιδεύω όλη την ώρα στην Αμερική. Το βαρέθηκα. Πώς θα ήταν να μένω απλώς στο στούντιό μου και να έρχονται εκείνες σε μένα για να τις φωτογραφίσω; Η Kate Moss κι εγώ γίναμε διάσημοι σχεδόν ταυτόχρονα, όταν ήμασταν νέοι. Μετά, όλοι ήθελαν να ανακαλύψουν τη νέα Κέιτ Μος, το νέο σούπερ μοντέλο. Εγώ το έβλεπα αλλιώς. Ήθελα να “εκδημοκρατίσω” όλη αυτή την ιστορία.

Όταν ήμουν νέος, νόμιζα ότι μπορούσα να φωτογραφίσω μόνο κάποιο άτομο που με τραβούσε, κάποιο που θαύμαζα ή που μου άρεσε. Αυτός ήταν ο μόνος δυνατός τρόπος.

Η συγκεκριμένη άσκηση, που κράτησε έναν χρόνο, με βοήθησε πραγματικά να ανοιχτώ και να φωτογραφίζω τους πάντες και τα πάντα. Ακόμα και άτομα που δεν με ενδιέφεραν ή δεν μου άρεσαν ή, έστω, δεν μου πολυάρεσαν. Προσπαθούσα να κάνω την καλύτερη δυνατή φωτογραφία για το κάθε άτομο».

Η περιέργεια υπερέχει της κρίσης

«Η περιέργεια ήταν αυτή που μου επέτρεψε να πω “ναι, πραγματικά με ενδιαφέρει και με ιντριγκάρει να φωτογραφίσω τον O. J. Simpson”. Προφανώς και δεν ήταν καλός άνθρωπος. Σκότωσε δύο άτομα. Είναι σωστό να φωτογραφίσω αυτόν τον άνθρωπο ή όχι; Η περιέργειά μου ήταν ισχυρότερη. Ήθελα να τον φωτογραφίσω.

Αυτό με βοήθησε να φωτογραφίσω κι άλλους ανθρώπους. Δεν έχει μεγάλη σημασία ποιος είναι ο άλλος, αρκεί να το κάνω με την καρδιά μου, να με οδηγεί το ένστικτό μου και να διεγείρεται το μυαλό μου».

Για την ευαλωτότητα

«Έμαθα πολλά από τον τρόπο που μεγάλωσα, από το βάρος των παιδικών μου χρόνων, την επιθετικότητα του πατέρα μου και την αυτοκτονία του.

Ποτέ δεν φοβήθηκα να βουτήξω στα βαθιά, να κάνω κάτι χωρίς να πατάω σε ασφαλές έδαφος, χωρίς την αίσθηση ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Πρέπει να παίρνεις ρίσκα.

Αυτό το είδος ευαλωτότητας υπάρχει μέσα σου. Πρέπει να είσαι ανοιχτός και να λες: “Διάολε, δεν είμαι σίγουρος πώς θα το κάνω αυτό τώρα”. Και τότε και το άλλο άτομο ανοίγεται επίσης και ακολουθεί μια ειλικρινής συζήτηση για την ανθρωπότητα. Και το κάνεις.

Για τα βίντεο και τις καμπάνιες μόδας

«Αυτό ξεκίνησε με τα γραπτά μου. Είναι κι αυτό μια φωνή κατά κάποιον τρόπο.

Όταν άρχισα να δουλεύω στη μόδα, δεν μου άρεσαν όλα αυτά τα γρήγορα μοντάζ, όλες αυτές οι υπερπαραγωγές, που προσθέτεις και κάποια δανεική μουσική και είναι σαν να κάνουν όλοι το ίδιο πράγμα.

Μια και δεν ξέρω να παίξω πιάνο ή οποιοδήποτε άλλο όργανο, σκέφτηκα: “Έχω φωνητικές χορδές. Είναι η δική μου φωνή. Σαν τα αυτοπορτρέτα μου. Είμαι εδώ και τη χρησιμοποιώ”. Καμιά φορά χρησιμοποιώ τα πιο φτηνά μέσα που υπάρχουν για να βγει κάτι καλό. Αυτή είναι η φωνή μου. Το να μιλάω στα βίντεο βγάζει απόλυτα νόημα, γιατί είμαι εκεί».

Για το χιούμορ και τη μόδα

«Η φωτογραφία μόδας είναι τόσο σοβαρή, τόσο στεγνή και τόσο βαρετή τις περισσότερες φορές. Και τόσο επαναλαμβανόμενη. Γυρνάνε όλοι στο παρελθόν να βρουν τι καλό είχε γίνει, είτε αυτό ήταν από τον Richard Avedon είτε από τον Guy Bourdin ή τον Helmut Newton, και το αντιγράφουν ξανά και ξανά. Και τώρα αντιγράφουν κι εμένα.

Η μόδα θα έπρεπε να είναι διασκεδαστική. Οι άνθρωποι θα έπρεπε να τη χαίρονται. Είναι σαν το θέατρο. Ή σαν ένα όνειρο ή μια φαντασία. Μπορείς να κάνεις υπέροχα πράγματα και να έχουν και χιούμορ. Είμαι πολύ σοβαρός με το χιούμορ μου».

Πώς νιώθει να τον φωτογραφίζουν

«Ενίοτε με φωτογραφίζουν κι εμένα αρκετά. Και είναι πάντα μια ξεχωριστή εμπειρία. Αλλά με εκπλήσσει η αδιαφορία με την οποία κάποιοι αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις. Απλώς πάνε εκεί, εσύ στέκεσαι σαν αγγούρι και αρχίζουν να τραβάνε, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, χωρίς καμία αλληλεπίδραση.

Μερικές φορές δεν ξέρεις καν αν έχουν τραβήξει κάτι. Δεν υπάρχει καμία επικοινωνία. Για μένα, είναι πολύ σημαντικό να επικοινωνείς με το κάθε άτομο. Δεν χρειάζεται να κάνεις ολόκληρη συζήτηση, αλλά πρέπει κάπως να συνδεθείς. Καμιά φορά νιώθω ότι είναι όλα σχεδόν στη θέση τους, αλλά κάτι δεν λειτουργεί. Τότε λέω: “Ας κάνουμε ένα διάλειμμα, να βγούμε έξω και να πιούμε έναν καφέ”. Μετά από αυτό, κάτι ανοίγει.

Εξαρτώμαι από το άτομο που φωτογραφίζω. Είμαι ανοιχτός στις σκέψεις και τις ιδέες του. Κάποιες είναι ανόητες, άλλες πάλι καλές. Αλλά εγώ είμαι ο σκηνοθέτης. Η επικοινωνία είναι σημαντική».

Για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

«Είναι συνειδητή μου απόφαση να μην ασχολούμαι με αυτά.

Συγχρωτίζομαι με νεότερους ανθρώπους μέσα από τη δουλειά μου, τις εκθέσεις μου, τις εκδόσεις των έργων μου, αλλά και μέσω της διαφημιστικής και εμπορικής δραστηριότητάς μου. Αυτά δημοσιεύονται στο Instagram, οπότε δεν χρειάζεται να το κάνω εγώ ο ίδιος.

Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να κοιτάζεις συνεχώς μια οθόνη. Δεν είναι υγιές.

Και για να κάνεις κάτι με έξυπνο τρόπο στα social media, απαιτείται τεράστια δουλειά, περίπου όπως για την έκδοση ενός βιβλίου ή τη δημιουργία μιας έκθεσης. Πρέπει να σκεφτείς τι θα βάλεις στην οθόνη και τι θα ακολουθήσει. Όχι απλά “είμαι στην Αθήνα” ή “να ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα”. Αυτά δεν σημαίνουν τίποτα για μένα. Όλοι τα κάνουν.

Θα μου έπαιρνε υπερβολικά πολύ χρόνο για να φτιάξω κάτι με νόημα, γι’ αυτό και παραμένω μακριά. Και μέχρι στιγμής, με τη δημοτικότητα που έχω, δεν το χρειάζομαι κιόλας.

Στην καρδιά του Αγίου Ιωάννη Ρέντη, ένα παλιό εργοστάσιο πλαστικών έχει μεταμορφωθεί σε κάτι εντελώς καινούριο: το Onassis Ready. Είναι ένας αυθεντικός, γενναιόδωρος χώρος στον οποίο οι καλλιτέχνες καλούνται να ονειρευτούν, να κάνουν πρόβες και να ρισκάρουν. Εκτεινόμενο σε 3.760 τετραγωνικά μέτρα, αποτελεί τον πιο πρόσφατο δημιουργικό κόμβο στο διαρκώς διευρυνόμενο οικοσύστημα του Ιδρύματος Ωνάση.

Σε αυτό το κτίριο, πριν την ανακαίνισή του, γεννήθηκε και αναπτύχθηκε η έρευνα του έργου «Ξηρόμερο/Dryland», που εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 60ή Διεθνή Έκθεση Τέχνης La Biennale di Venezia. Είχε ήδη φιλοξενήσει ως εργοτάξιο τις παραστάσεις «Άνθρωποι και ποντίκια», «Άρης» και «Κόκκινα Φανάρια», σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, τις πρόβες του «Προμηθέα» του Νίκου Καραθάνου, το “Climax” ball σε συνεργασία με τη Léa Vlamos, ενώ εκεί βρισκόταν και το στούντιο της Λένας Κιτσοπούλου όταν δημιουργούσε τον δικό της «Φράνκενσταϊν».

Το Onassis Ready δεν είναι απλώς ένα κτίριο. Είναι ένας χώρος που αφουγκράζεται, προσαρμόζεται και προσκαλεί, έτοιμο να αγκαλιάσει την καλλιτεχνική δημιουργία και των Onassis AiR/ONX Fellows – χτίζοντας μια γέφυρα ανάμεσα στον φυσικό και τον μεταψηφιακό κόσμο. Εκεί όπου η Αθήνα συναντά τη Νέα Υόρκη και τον υπόλοιπο κόσμο και όπου το μεταψηφιακό τέμνεται με το βαθιά ανθρώπινο. Εκεί όπου οι ιδέες του αύριο μπορούν να δοκιμαστούν, δυνατά, σιωπηλά, ελεύθερα.

Onassis Ready, Στρατή Τσίρκα 2, Άγ. Ιωάννης Ρέντης

Πρόσβαση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς:

Με λεωφορείο: Γραμμή 838 | Στάσεις: 2η Αγίας Άννης (300 μ.), Σχολείο 3η Αγίας Άννης (280 μ.)

Με τρόλεϊ: Γραμμή 21 | Στάση: Παπαδοπούλου (1,3 χλμ.)

Με μετρό: Γραμμή 3 | Σταθμός: Ελαιώνας (2,4 χλμ.)

Με UBER:

Eξασφάλισε -30% για 2 διαδρομές σου με τον κωδικό READY30.
Μπες στο link και προγραμμάτισε τη διαδρομή σου από και προς την έκθεση.

Στο πλαίσιο της έκθεσης “you are invited” του Juergen Teller, οι Επτά Μάρτυρες, το wine bar του Νέου Κόσμου, επιμελούνται το μπαρ και τα tailor made κοκτέιλ του Onassis Ready. Εμπνευσμένοι από τα γαλλικά bistro και τα τσιπουράδικα του Βόλου, συνεργάζονται με το NOKELA PROJECT σε ένα μενού αποκλειστικά φτιαγμένο για την έκθεση, βασισμένο σε ένα street food concept που συνδυάζει διεθνείς επιρροές με ελληνικές πρώτες ύλες.
Το μπαρ λειτουργεί Παρασκευή έως Κυριακή, 17:30-23:00, στο Onassis Ready.

Με αφορμή την έκθεση “you are invited”, ανακαλύψτε μια επιμελημένη συλλογή αντικειμένων που μεταφέρουν την ιδιαίτερη αισθητική του Juergen Teller πέρα από τo Onassis Ready. Από τον επίσημο κατάλογο της έκθεσης έως συλλεκτικά φωτογραφικά λευκώματα όπως τα “Handbags”, “The Myth” και “Fashion Photography for America 1999-2016”, κάρτες, αφίσες και tote bags σε περιμένουν για να συνδεθούν με τη δική σου ματιά στον κόσμο.

Ανακάλυψέ τα στο ειδικά διαμορφωμένο shop, στον χώρο της έκθεσης.