Τάνια Μπιζούμη | Λάφυρα (προσωρινός τίτλος)

Το συγκεκριμένο πρότζεκτ ξεκινά με μια διερεύνηση της επιτέλεσης της προφορικής ποίησης ως χώρου όπου το νόημα γίνεται ρευστό, ασταθές και ενσώματο. Στην καρδιά του βρίσκεται η σχέση ανάμεσα στον γραπτό και τον προφορικό λόγο. Στο χαρτί δουλεύω με τη ροή, τον τόνο και το συναισθηματικό φορτίο μέσω της σύνταξης, του ρυθμού και της διάταξης. Κατά τη διάρκεια του Onassis AiR, σκοπεύω να εξετάσω πώς μεταβάλλεται το νόημα όταν το στατικό κείμενο μετατρέπεται σε φωνή και παρουσία, και να πειραματιστώ με τη φόρμα μέσα από την ποιητική γραφή, τον αυτοσχεδιασμό, τον διαλογικό ρυθμό και τα ηχητικά στοιχεία.

Από θεματική σκοπιά, αυτό το έργο σε εξέλιξη πραγματεύεται τη συναισθηματική δυσαρμονία του ύστερου καπιταλισμού, το παράλογο των προσπαθειών μας να αποδώσουμε νόημα και την ένταση μεταξύ εσωτερικών κόσμων και εξωτερικών συστημάτων. Με ενδιαφέρει ο τρόπος που συμπεριφέρεται η γλώσσα κάτω από αυτές τις πιέσεις: πώς μεταφέρει ή διαστρεβλώνει τη μνήμη, την εξουσία και τη συνείδηση· πώς μεταφράζεται μέσα στον χρόνο και σε διαφορετικά πλαίσια· και πού ραγίζει ή «κολλάει».

Το πρότζεκτ θα πάρει μορφή μέσα από την ανάπτυξη ενός έργου με τίτλο «Λάφυρα», που βασίζεται στο κείμενο και εστιάζει στα αντικείμενα που αφήνονται πίσω μετά από ερωτικές σχέσεις. Αντλώντας αναφορές από θρησκευτικά κειμήλια, φυλαχτά, ιερά αντικείμενα και βικτωριανά ενθύμια αγάπης, το έργο στοχάζεται πάνω στην οικειότητα, την εμμονή, τη μοναξιά και το μεταφυσικό ίχνος που κουβαλούν τα πράγματα.