Ludovico Paladini | LovePoem

Το “LovPoem” είναι η ιστορία ενός ραγισμένου έρωτα, που διαλύεται καθώς μπλέκεται με θραύσματα άλλων διαλυμένων ιστοριών. Καθώς τα κομμάτια ενώνονται, οι μνήμες συγχωνεύονται δημιουργώντας ένα «cadavre exquis» από χαρές και λύπες: θολά πρόσωπα που μοιάζουν μεταξύ τους, θρυμματισμένα ποιήματα και τραγούδια που διηγούνται ξανά και ξανά την ίδια ιστορία, μέχρι να προκαλέσουν ναυτία.

Το “LovPoem” προσκαλεί το κοινό να βυθιστεί σε αυτήν τη δεξαμενή θλίψης, όπου οι μνήμες και οι πληγές της καρδιάς αλληλοεπικαλύπτονται χωρίς ιεραρχία και γίνονται μια εμπειρία κοινή, που μας φέρνει πιο κοντά μέσα στη μοναξιά μας.

Ο πρωταγωνιστής μένει κολλημένος σε έναν ακατάστατο χώρο, μετακινώντας αντικείμενα για να βρει μια διέξοδο ή λίγη παρηγοριά, ανάβοντας και σβήνοντας τα φώτα για να φωτίσει καλύτερα τη θλίψη του, παίζοντας ανελέητα νοσταλγικά και εκνευριστικά μελαγχολικά βίντεο για να φτάσει στο ακριβές βάθος της απόγνωσης.

Χοροί συνδυάζονται με ερωτικά τραγούδια και εκφράζουν τις παρορμήσεις και τις απογοητεύσεις ενός σώματος έρμαιου των συναισθημάτων του. Το σώμα απογειώνεται, μόνο για να πέσει ξανά σαν σκονισμένη πέτρα.

Η ερωτική απογοήτευση είναι ένα θέμα που διατρέχει την ανθρώπινη ιστορία και έχει αποκτήσει τους δικούς του κώδικες και αισθητική – στοιχεία που με τη σειρά τους έχουν επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε την ερωτική απώλεια στην πραγματική ζωή. Το “LovPoem” εστιάζει σε αυτή την κατασκευασμένη αναπαράσταση του πόνου, αναδημιουργώντας εικόνες ποτισμένες με ποπ μαρτύριο και υπερβολικά δραματοποιημένο πάθος και προτείνοντας μια ειρωνική κριτική σε μια συναισθηματική κατάσταση που προσπαθούμε να ενσαρκώσουμε αλλά δεν καταφέρνουμε να κάνουμε δική μας.