VIGIL: 2XU

Το “2XU” είναι ένα πρότζεκτ έρευνας-περφόρμανς που εκτυλίσσεται μεταξύ χώρων και ανθρώπινων στοιχείων. Η ερευνητική πρακτική αναδεικνύει ένα σύνολο ασκήσεων βασιζόμενων σε ένα αρχείο επικοινωνίας που αποτελείται από κείμενα, ήχους, φωνές, κινήσεις και βίντεο του αθηναϊκού ηχο/τοπίου και σε συνεντεύξεις με εγχώριους/ες και διεθνείς καλλιτέχνες/ιδες, ακτιβιστές/ριες και άλλους/ες επαγγελματίες. Αυτό το αρχείο τείνει να διαμορφώσει μια «τρίτη» κοινή γλώσσα που θα εξασκείται και θα επαναπροσεγγίζεται, προτείνοντας ένα κολάζ διαφορετικών φαινομενολογιών που σχετίζονται με την πόλη. Η έννοια της «τρίτης γλώσσας» βασίζεται στα κείμενα του Ocean Vuong: «Δύο γλώσσες ακυρώνουν η μία την άλλη, προτείνει ο Barthes, προσκαλώντας μια τρίτη. Μερικές φορές οι λέξεις μας είναι λίγες και σπάνιες, ή απλώς φαντάσματα. Σε αυτή την περίπτωση το χέρι, αν και περιορίζεται από τα όρια του δέρματος και της άρθρωσης, μπορεί να είναι αυτή η τρίτη γλώσσα που ζωντανεύει εκεί που η γλώσσα στο στόμα μας χωλαίνει».

Αυτή η «γλώσσα» λειτουργεί ως μηχανισμός προσαρμογής για την αναθεώρηση και αναδιάταξη ενός χώρου που αντιλαμβανόμαστε εκ νέου. Ως μια διαδικασία ζωντανών σωμάτων που κατακλύζονται από χαοτικά και πολυάριθμα ερεθίσματα και αναμνήσεις, μια διαδικασία που μετενσαρκώνεται και προσαρμόζεται, οργισμένα και συνειδητοποιημένα, μεταξύ ενός προσωπικού και δημόσιου χώρου. «Ένα ζήτημα του τώρα» και ένα ζήτημα ειλικρινούς προσέγγισης του ταξιδιού της ενηλικίωσής μας.

Η Αθήνα ξεχειλίζει από αισθητηριακό, αρχιτεκτονικό και φυσικό χάος, πολλαπλότητα και πολυπλοκότητα. Ο κόπος προκύπτει επομένως ως μηχανισμός προσαρμογής και ως επιτελεστική πρακτική, δημιουργώντας ένα πιθανό εγχειρίδιο επιβίωσης, ανάπτυξης και φιλίας στην αστική κοιλότητα της Αθήνας. Επιπλέον, αυτή η προσπάθεια επιβίωσης φαίνεται να συνδέεται καθοριστικά με την Αθήνα, καθώς η πόλη υφίσταται μια ραγδαία και βίαιη αλλαγή. Η ενδυνάμωση μιας κοινότητας που ασχολείται με την αγάπη και την προστασία της οικολογίας της Αθήνας από την αλλοτρίωση φαίνεται να είναι κεντρική για την πρακτική μας, καλλιτεχνική ή μη.

Οι ποιοτικές ερευνητικές μέθοδοι (συνεντεύξεις) θα ενεργοποιήσουν συμμετοχικές και ειδικές για την πόλη πρακτικές για να συνδεθούμε με μια κοινότητα και να δημιουργήσουμε μια αισθητηριακή και ειλικρινή «γλώσσα» της ανθεκτικότητας στο χάος.

Έχουμε ζήσει στην Αθήνα για ένα μεγάλο διάστημα της ζωής μας. Εκεί άλλωστε γνωριστήκαμε. Για κάποιους η Αθήνα αντιπροσωπεύει έναν ηλιόλουστο και χαλαρωτικό προορισμό για μικρές αποδράσεις, έναν ιδανικό τόπο συνάντησης του πολιτισμού, του καλού καιρού και του καλού φαγητού. Εμείς όμως έχουμε μια άλλη ιστορία να πούμε. Καθώς περιπλανιόμαστε καθημερινά στις χαοτικές της κοιλότητες, βρισκόμαστε σε διαρκή αναζήτηση της πιο σκιερής και γρήγορης διαδρομής για να φτάσουμε από το ένα μέρος στο άλλο· στην πορεία, μάλιστα, συναντάμε ανθρώπους κάθε λογής, οι οποίοι συνήθως είναι γεμάτη ένταση και αποπροσανατολισμένοι από το χάος της πόλης, τη ζέστη και το κοινωνικοπολιτικό τοπίο της χώρας.

Η ανάπτυξη του έργου μας “2XU” έγινε σε αυτό το περιβάλλον. Για άλλη μια φορά μπήκαμε με περιέργεια σε μια διαδικασία ανακάλυψης του πώς να στεκόμαστε ο ένας στον άλλον και πώς να περπατάμε ο ένας δίπλα στον άλλον, έχοντας παράλληλα το νου μας στη βιντεοσκόπηση και στο ανάγλυφο του πεζοδρομίου. Κάνοντας πολλά πράγματα ταυτόχρονα και χάρη στη διαμεσολάβηση της κάμερας που κρατούσαμε, αρχίσαμε να έχουμε επίγνωση όλων των μικρών κινήσεων και στροφών που έκανε το σώμα μας, τόσο για να διατηρείται σταθερό όσο και για να κινείται προς τα μπρος· αρχίσαμε να σκφεφτόμαστε τι σημαίνει να διατηρείς τη σταθερότητά σου για να καταφέρνεις να περπατάς δίπλα σε ένα άλλο σώμα, να περπατάς μαζί με έναν άλλο άνθρωπο προς τα μπρος.

Η μεθοδολογία μας άλλαξε χάρη σε αυτούς τους άτυπους τρόπους συσχέτισης και διαλόγου, και οδηγήθηκε στη διερεύνηση των ορίων της παραγλωσσικής, λεκτικής και εξωλεκτικής επικοινωνίας. Αυτή η προσπάθεια έγινε ένας τρόπος να ανακαλύψουμε τι μας φέρνει πιο κοντά, σε επαφή και σε αλληλεγγύη, καθώς και τι διευκολύνει τη μεταξύ μας ανταλλαγή και αποκάλυψη του εαυτού. Το μοντάζ του υλικού τεκμηρίωσης που είχαμε συγκεντρώσει είχε ως γνώμονα τις ψυχοκοινωνικές διαστάσεις που αναδύθηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, και ιδιαίτερα κατά την επανεξέταση και ανάλυση των βίντεο για πρώτη φορά.

Η αλληλεπίδρασή μας με τους/τις Onassis AiR Fellows κατά τη διάρκεια του residency αποδείχθηκαν πολύτιμες καθώς μας χάρισαν νέες οπτικές, όχι μόνο για ίδια την πρακτική μας αλλά και στην καθημερινή μας σύνδεση με την πόλη. Οι περισσότερες από τις συνεδρίες και τις συναντήσεις μας για μοντάζ πραγματοποιήθηκαν στις εγκαταστάσεις του Onassis AiR, σε χώρους που καταφέραμε να μετατρέψουμε σ’ ένα εξειδικευμένο περιβάλλον εργασίας και δημιουργικό κόμβο. Αυτό το περιβάλλον υποστήριξε τον σκοπό μας και λειτούργησε καταλυτικά για τις εις βάθος συζητήσεις που απαιτούνταν καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας.

Το “2XU” αποτέλεσε την αφετηρία μιας βιντεοεγκατάστασης και ενός ερευνητικού έργου που ξεδιπλώνεται στην πόλη της Αθήνας και στους κατοίκους της, εκτυλίσσεται σε αυτή και γύρω από αυτή, και βλέπει τα πράγματα υπό το πρίσμα της φιλίας, του αγώνα και της αλληλεγγύης μας, σε μια απόπειρα να αντιπαρέλθει τα διάφορα επίπεδα του χαοτικού αστικού και κοινωνικού τοπίου. Η αρχική μας διερεύνηση αυτής της μεθοδολογίας παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια των Καλοκαιρινών Open Days του Onassis AiR, με τη μορφή μιας βιντεολούπας επτά λεπτών που αντανακλούσε την τυχαιότητα της κίνησης και της περιήγησης στην πόλη.

Η επόμενη φάση του έργου θα συμπεριλάβει την αλληλεπίδραση με τις μαρτυρίες άλλων, συνυφαίνοντας ένα δίκτυο φωνών που αποκαλύπτουν τη συλλογική εμπειρία της πόλης. Ενσωματώνοντας ποικίλες οπτικές γωνίες, στοχεύουμε να διερευνήσουμε πώς οι ατομικές αφηγήσεις τέμνονται με τους κοινούς χώρους, την κοινωνική δυναμική και την αστική ζωή· αυτό θα επιτρέψει στο έργο να εξελιχθεί – τόσο ως καταγραφή όσο και ως αντανάκλαση του πώς η σύνδεση, η αλληλεγγύη και η καθημερινή αλληλεπίδραση διαμορφώνουν την κατανόησή μας για μια πόλη και το πώς καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον.