Μέχρι το τέλος του κόσμου (Until the End of the World), 1994, Director’s Cut

Για να δώσει τη δυνατότητα στην τυφλή σύζυγό του (Ζαν Μορό) να δει, ο Δρ Φάρμπερ (Μαξ φον Σίντοου) επινοεί μια μέθοδο που καθιστά δυνατή τη μετάδοση των εικόνων που καταγράφονται στον εγκέφαλο των βλέποντων ατόμων απευθείας στο οπτικό σύστημα των τυφλών.

Ο γιος του Φάρμπερ, Σαμ (Ουίλιαμ Χαρτ), ξεκινά ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο με σκοπό να «δει» και να καταγράψει για τη μητέρα του τα διάφορα στάδια της ζωής της. Η Γαλλίδα Κλερ (Σολβέιγκ Ντομαρτέν) τον ερωτεύεται και ξεκινά να τον ακολουθεί. Κι αυτή, με τη σειρά της, την ακολουθεί ο συγγραφέας Γιουτζίν (Σαμ Νιλ), ο οποίος καταγράφει την περιπέτειά της.

Το «Μέχρι το τέλος του κόσμου» είναι «η απόλυτη ταινία δρόμου», ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο, μια σύγχρονη Οδύσσεια, ενώ έχει σαφείς αναλογίες με το έπος του Ομήρου. Ωστόσο, ο στόχος του συγκεκριμένου ταξιδιού είναι η πνευματική συμφιλίωση μεταξύ ενός εμμονικού πατέρα και του χαμένου γιου του. Κι επίσης, στο «Μέχρι το τέλος του κόσμου», η Πηνελόπη αποφασίζει να ξεκινήσει ένα ταξίδι σε αναζήτηση του Οδυσσέα.

Η ταινία γυρίστηκε το 1990 και διαδραματίζεται σε ένα τότε κοντινό μέλλον, γύρω στην αλλαγή της χιλιετίας. Αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον Βέντερς εδώ είναι το πώς η ανθρωπότητα μαθαίνει να αντιμετωπίζει τις εικόνες – ή γίνεται θύμα τους. Ο Γιουτζίν επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Στην αρχή ήταν ο λόγος. Τι θα συνέβαινε αν στο τέλος παρέμενε μόνο η εικόνα;»

Απογοητευμένος από την εκδοχή της ταινίας που του επέβαλαν οι διανομείς του για τις αίθουσες (ο ίδιος τη χαρακτήρισε «Reader’s Digest» έκδοση), ο Βέντερς δημιούργησε μια director’s cut εκδοχή δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας: Με διάρκεια περίπου 4 ωρών, αυτή η έκδοση ανταποκρίνεται στις προθέσεις του και στον επικό χαρακτήρα της ιστορίας.

Χρυσό Βραβείο της Ένωσης Γερμανικών Κινηματογραφικών Αιθουσών Τέχνης (Καλύτερη Γερμανική Ταινία) το 1992