Τα ταξίδια του Onassis Stegi Touring Program: Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2025

Στις 7 και 8 Νοεμβρίου η Έλενα Αντωνίου παρουσιάζει το “LANDSCAPE” στο Gender Bender Festival της Μπολόνια, επιχειρώντας μια νέα δοκιμή υπερέκθεσης και αντικειμενοποίησης του σώματός της. Την ίδια στιγμή στη Γενεύη, η Φωτεινή Σταματελοπούλου παρουσιάζει το “Near Misses” στο πλαίσιο της πλατφόρμας Emergentia – μια περφόρμανς για την αντίσταση, το χάος και την επιμονή που πραγματεύεται το σώμα ως πεδίο σύγκρουσης.

Εμπνευσμένο από βηματισμούς πασαρέλας, το χορογραφικό έργο “RUNWAY” της Χριστιάνας Κοσιάρη παρουσιάζεται στο Θέατρο Αμαλία της Θεσσαλονίκης στις 24 Νοεμβρίου. Από εκεί ο αγώνας ταχύτητας κόντρα στη φθορά του χρόνου συνεχίζεται στο Derida Dance Center της Σόφιας, στις 26 Νοεμβρίου.

Το χορογραφικό έργο-φαινόμενο που έχει κατακτήσει τις σκηνές του κόσμου προσθέτει έναν ακόμη σταθμό στον καλλιτεχνικό χάρτη της Εξωστρέφειας. Στις 28 Νοεμβρίου, τo “MOS” της Ιωάννας Παρασκευοπούλου παρουσιάζεται στο πλαίσιο του NeufNeuf Festival της Τουλούζ, με τη βραβευμένη χορογράφο να επιστρατεύει για ακόμη μια φορά τον ήχο ως το κύριο χορογραφικό εργαλείο της.

Και τα τέσσερα έργα ξεκίνησαν την πορεία τους με αφετηρία το Onassis Dance Days – ODD, το καθιερωμένο φεστιβάλ σύγχρονου χορού της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, το οποίο διερευνά σταθερά τα όρια της κίνησης και επιχειρεί να δώσει μια λοξή απάντηση στο ερώτημα «τι είναι χορός;».

Έχοντας το My Fierce Ignorant Step στις αποσκευές του, ο Χρήστος Παπαδόπουλος συνεχίζει την εντυπωσιακή πορεία του μέσα από μια σειρά εμφανίσεων σε κορυφαίες ευρωπαϊκές σκηνές: στο RomaEuropa Festival στη Ρώμη από τις 14 έως τις 16 Νοεμβρίου, στο Fondazione I Teatri στη Ρέτζο-Εμίλια στις 19 Νοεμβρίου, στο Festival de Otoño στη Μαδρίτη στις 21 και 22 Νοεμβρίου, στο December Dance στο Concertgebouw της Μπριζ στις 3 Δεκεμβρίου και στο Theater Rotterdam στο Ρότερνταμ στις 6 Δεκεμβρίου. Σε κάθε σταθμό, το έργο που γνωρίσαμε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης τον Μάιο του 2025 διερευνά πώς η κίνηση γίνεται ένα τραγούδι μέσα στο οποίο πάλλονται τα σώματα των χορευτών – και μαζί τους, δυνητικά, και των θεατών. Ένα πληθυντικό σώμα που πορεύεται με τα μάτια ορθάνοιχτα προς τα εμπρός, ένας καλπασμός που διαρκώς φουσκώνει.

Με την αφοπλιστικά οξυδερκή σύλληψή του, ο Μανώλης Σαριδάκης στο έργο «Έχουν τα ρομπότ συναισθήματα;» καταπιάνεται με το εξαιρετικά επίκαιρο θέμα των ρομπότ, συνυφαίνοντας το κρίσιμο ζήτημα του ελέγχου και της τεχνητής –αλλά και της συναισθηματικής– νοημοσύνης με τον δικό του αγώνα για αυτονομία και ελεύθερη έκφραση. Το έργο που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Europe Beyond Access και της διαρκούς δέσμευσης της Στέγης απέναντι σε ζητήματα πρόσβασης στον χώρο της τέχνης και ειδικότερα του χορού, παρουσιάζεται στις 7 Δεκεμβρίου στη Λεμεσό, στο πλαίσιο του Beyond DisDance Inclusive Festival.

Η Λουκία Αλαβάνου ταξιδεύει στο Taichung Art Museum στην Ταϊβάν από τις 13 Δεκεμβρίου έως τις 12 Απριλίου 2026, με το έργο της «Στον δρόμο για τον Κολωνό». Η εγκατάσταση εικονικής πραγματικότητας που εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 59η Μπιενάλε της Βενετίας και παρουσιάστηκε στο -1 της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση τον Οκτώβριο του 2023, ανοίγει μια νέα ερμηνεία στον αρχαίο μύθο, ακολουθώντας τα χνάρια του Οιδίποδα μέσα από εικονικά τοπία και σύγχρονες μορφές εξορίας.