Βασιλεία Κάγκα | Cruising Manifesto

Το “Cruising Manifesto” είναι ένα επιμελητικό ερευνητικό πρότζεκτ που διερευνά τη διασταύρωση της κουλτούρας του γκέι cruising και του εξευγενισμού του Πεδίου του Άρεως στην Αθήνα. Το cruising –η αναζήτηση κουίρ οικειότητας σε δημόσιους χώρους– υπήρξε τόσο αναγκαιότητα όσο και μορφή αντίστασης. Το Πεδίον του Άρεως, ένας από τους ιστορικά σημαντικότερους τόπους cruising στην Αθήνα, έχει υποστεί σημαντικούς μετασχηματισμούς λόγω του αστικού εξευγενισμού και των μεταβαλλόμενων κοινωνικών δυναμικών. Καθώς οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις αναδιαμορφώνουν την πόλη, πρώην σημεία συνάντησης κουίρ ατόμων παρακολουθούνται όλο και πιο στενά, εξαλείφονται ή μετατρέπονται σε αντικείμενα εμπορικής εκμετάλλευσης. Αυτό το επιμελητικό ερευνητικό πρότζεκτ επιχειρεί να χαρτογραφήσει και να αρχειοθετήσει τα αποσυρόμενα ίχνη κουίρ κοινωνικότητας, θέτοντας παράλληλα ερωτήματα για τον ευρύτερο αντίκτυπο της αστικής ανάπλασης στις περιθωριοποιημένες κοινότητες.

Εμπνευσμένο από το “Cruising” του Alex Espinoza και το “Cruising Utopia” του José Esteban Muñoz, το πρότζεκτ εξετάζει πώς οι χώροι cruising λειτουργούν ως πεδία απόλαυσης και αντίστασης – ρευστά, εφήμερα περιβάλλοντα όπου τα κουίρ σώματα επαναδιεκδικούν τον δημόσιο χώρο. Καθοριστική είναι επίσης η έννοια της αποτυχίας ως αντίστασης, όπως αναπτύσσεται στο “The Queer Art of Failure” του Jack Halberstam: το cruising, επί μακρόν στιγματισμένο ως αποκλίνουσα ή παραβατική πρακτική, επανανοηματοδοτείται ως ένας τρόπος μη κανονιστικής επιβίωσης, ένας τρόπος ύπαρξης έξω από τις κυρίαρχες δομές ευπρέπειας και αφομοίωσης.

Με πρόσβαση στα αρχεία του περιοδικού «ΑΜΦΙ», στο «Κράξιμο» της Πάολας Ρεβενιώτη και σε άλλα underground κουίρ έντυπα, το πρότζεκτ θα ανατρέξει στην υποκουλτούρα και στα μέσα ενημέρωσης που τεκμηριώνουν το cruising στην Αθήνα. Αυτό το ιστορικό υλικό θα τεθεί σε διάλογο με προφορικές μαρτυρίες, επιτόπιες επισκέψεις και αναλύσεις του αστικού τοπίου, συνθέτοντας μια πολυεπίπεδη αντίληψη του τρόπου με τον οποίο η κουίρ παρουσία επιμένει σε χώρους εκτοπισμού – εκεί όπου η επιθυμία κάποτε άνθιζε κρυφά και πλέον αντιμετωπίζει την όλο και εντονότερη αορατότητα.

Απώτερος στόχος είναι η έρευνα αυτή να αποτυπωθεί σε ένα ποιητικό υβριδικό ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, συνδυάζοντας αρχειακό υλικό, συνεντεύξεις και την αφήγηση του μανιφέστου της Κάγκα. Μέσα από την εθνογραφία, την κινούμενη εικόνα και την καλλιτεχνική παρέμβαση, το πρότζεκτ αναστοχάζεται την κουίρ ιστορία όχι ως στατικό παρελθόν, αλλά ως ένα ενσώματο παρόν εν εξελίξει, αποκαλύπτοντας την εφήμερη και συνεχώς μεταβαλλόμενη φύση της κουίρ μνήμης.