Μαρία Μπρέγιαννη | Λανθάνουσες δομές

Το συγκεκριμένο πρότζεκτ επικεντρώνεται στη σύνθετη δυναμική των στενών διαπροσωπικών σχέσεων και στα μοτίβα που κληρονομούμε και επαναλαμβάνουμε μέσα σε αυτές. Εξετάζει πώς αναδύονται, μεταλλάσσονται και συντηρούνται οι ρόλοι, συχνά πέρα από τη συνειδητή μας επιλογή. Στόχος του πρότζεκτ είναι να αναδείξει τις λανθάνουσες δομές που διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο σχετιζόμαστε και συνδεόμαστε μεταξύ μας.

Χρησιμοποιώντας την κίνηση ως εργαλείο έρευνας, το ντουέτο του πρότζεκτ διερευνά συναισθηματικούς κώδικες εγγενείς σε σωματικές συνήθειες και καθημερινές χειρονομίες που φέρουν λεπτά υπόρρητα νοήματα. Μια αγκαλιά μπορεί να υποδηλώνει τρυφερότητα αλλά και απόσυρση. Ένα φιλί μπορεί να υποκρύπτει κάποια μορφή ελέγχου. Αυτές οι οικείες πράξεις χάνουν τη συμβατική τους σαφήνεια, αποτυπώνοντας την αστάθεια και την αμφισημία των ανθρώπινων σχέσεων, όπου συνυπάρχουν αντίρροπες δυνάμεις. Αντλώντας από κοινωνικές χορευτικές φόρμες και ενδόμυχες αλληλεπιδράσεις, η κίνηση ενσωματώνει στοιχεία σύγκρουσης και παιχνιδιού πολεμικών τεχνών, αλλά όλες οι χειρονομίες διαταράσσονται, παραμορφώνονται και ανασυντίθενται. Σκοπός είναι η δημιουργία μιας γλώσσας όπου η αντίφαση δεν αίρεται, αλλά ενσαρκώνεται πλήρως.

Ανάμεσα στις επιρροές του πρότζεκτ είναι το θέατρο του παραλόγου, που αποκαλύπτει τα παράδοξα της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης· τα ανησυχαστικά ταμπλό της Paula Rego, όπου η οικειότητα συμπλέκεται με τη βία· και τα κείμενα του August Strindberg, στα οποία ο ρομαντικός δεσμός παρουσιάζεται ως πεδίο μάχης της ταυτότητας και της ανάγκης. Το έργο αντλεί από αυτές τις αναφορές για να διαμορφώσει μια μη γραμμική σωματικότητα, θεμελιωμένη στη δυσαρμονία και τον κατακερματισμό. Το ντουέτο λειτουργεί ως ένα κλειστό σύστημα που αντιστέκεται στην επίλυση, μια εύθραυστη οικολογία σε συνεχή διαπραγμάτευση εξουσίας, επιθυμίας, υποστήριξης και διάλυσης, όπου οι ρόλοι αλλάζουν διαρκώς χωρίς ποτέ να ξεκαθαρίζουν.

Αντί να επιδιώκει την κάθαρση ή την ηθική σαφήνεια, το έργο στρέφει την προσοχή στους αθόρυβους μηχανισμούς που μας συνδέουν, συχνά με τρόπους που δεν κατανοούμε πλήρως. Εξετάζει τις αόρατες αρχιτεκτονικές της ανάγκης, του ελέγχου, της οικειότητας και του φόβου που διέπουν τις ζωές μας.