Λουίζα Ντούρου | Μες στο μουσείο

Λευκά περιστέρια φτεροκοπούν πάνω από το μεγάλο αίθριο, κυνηγώντας έναν λαχειοπώλη. Πράσινοι παπαγάλοι φωνάζουν αδιάφορα από τα ψηλά κλαδιά των δέντρων. Ο ήλιος αντανακλάται πάνω στα λευκά μαρμάρινα σκαλοπάτια. Από την καντίνα στην εσωτερική αυλή οι ήχοι ελληνικής ποπ [VD1] ανακατεύονται με το μουρμουρητό των επισκεπτών που απολαμβάνουν γιαούρτι Total σε πλαστικά κυπελάκια. Εκεί κοντά τρεις γυναίκες κάνουν διάλειμμα για τσιγάρο και ανταλλάσσουν σπιτικά κεράσματα. Στην κεντρική αίθουσα, ένα παιδί ιππεύει ένα φρενιασμένο άλογο, ένα άλλο προσφέρει ένα σπουργίτι στον ουρανό, ενώ στα πόδια του ένας σκύλος ξεκουράζεται γαλήνια. Τα μάτια της Γοργούς κοιτάζουν προς το βάθος του διαδρόμου.

Αυτό είναι το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, που ιδρύθηκε το 1889, στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους. Αποτελεί ιστορικό μνημείο και θεμέλιο λίθο της εθνικής ταυτότητας. Σήμερα το μουσείο βρίσκεται στα πρόθυρα ενός ριζικού μετασχηματισμού, σε συνάρτηση με την ταχεία ανάπλαση της πόλης. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει ανακοινώσει ένα μεγάλο σχέδιο ανακαίνισης που θα αλλάξει σημαντικά τη διάταξη του μουσείου και την εμπειρία των επισκεπτών.

Το συγκεκριμένο πρότζεκτ στοχεύει στην καταγραφή του ζωντανού ιστού του μουσείου όπως υφίσταται σήμερα, υιοθετώντας μια παρατηρητική προσέγγιση και τεχνικές προφορικής ιστορίας. Μέσα από συνεντεύξεις, έρευνα σε αρχεία και βιβλιοθήκες, επιτόπια παρατήρηση και κινηματογράφηση, επιδιώκεται η αποτύπωση της καθημερινότητας του μουσείου και των προσωπικών αφηγήσεων που είναι ενσωματωμένες σε αυτό. Αναγνωρίζοντας τον ρόλο του φυσικού χώρου στη διαμόρφωση της αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων, το πρότζεκτ θα καταγράψει άτυπες συναντήσεις, άγνωστες ιστορίες και την άυλη κληρονομιά που μοιράζονται το προσωπικό του μουσείου και οι επισκέπτες του. Συνδυάζοντας αυτές τις μαρτυρίες με μια οπτική εξερεύνηση της αρχιτεκτονικής του αλλά και της ευρύτερης ατμόσφαιρας θα παραχθεί μια ταινία, η οποία θα λειτουργήσει τόσο ως ντοκιμαντέρ όσο και ως ιστορικό αρχείο – διασώζοντας την ταυτότητα ενός πολιτιστικού τοπόσημου προτού αυτό υποστεί σημαντικές αλλαγές. Θα αποτελέσει επίσης μαρτυρία της διαρκούς παρουσίας του μουσείου και της κοινότητας που έχει διαμορφώσει για περισσότερο από έναν αιώνα.