Gouled Ahmed | Praise To the Godlands

Το “Praise To the Godlands” είναι ένα πολυμεσικό πρότζεκτ που συνδυάζει την υφαντική, τη φωτογραφία, την περφόρμανς, τον κινηματογράφο και την πολυφωνική τέχνη του ήχου στο πλαίσιο οικοδόμησης του κόσμου του. Κεντρική θέση στο έργο έχει η δημιουργία μιας σειράς ταπισερί μεικτής τεχνικής, κυρίως με το ύφασμα Macawis (σαρόνγκ). Εξερευνά ψυχομνημονικά, ψυχοσωματικά και ψυχοχωρικά πεδία, εστιάζοντας σε χορογραφικές εγγραφές της αποστέρησης, σε ελεγειακές μορφές τελετουργίας, στο πένθος και στην πλοήγηση σε γεωγραφίες της απώλειας. Εξετάζει πώς μπορούμε να χαρτογραφήσουμε τις ιστορίες των νεκρών μας μέσα από την οικοδόμηση κόσμων, τη δημιουργία μύθων, τον ήχο και την εικόνα. Διερευνά τρόπους για να τιμήσουμε όσους έχουν πεθάνει μέσα από την κατασκευή ταπισερί και τη συναρμογή.

Τα υφαντά γλυπτά αποδίδουν χαρτογραφίες συγγένειας και κοσμολογίες του ανήκειν, της ρήξης και της απώλειας. Λειτουργούν ως ψηφιδωτοί, ποιητικοί χάρτες που οδηγούν στο αχαρτογράφητο πεδίο του γενεαλογικού δέντρου του Γκουλέντ μέσω οικογενειακών εθνογραφικών παρεμβάσεων, μέσω της συλλογής, της ψηφιοποίησης και της χρήσης αρχειακών φωτογραφιών, επιστολών και κασετών, καθώς και μέσω της επεξεργασίας κειμηλίων (υφασμάτων και κοσμημάτων) ως μέσων κατανόησης του παρελθόντος και φαντασιακής διαπραγμάτευσης εναλλακτικών μελλόντων.

Το έργο του Γκουλέντ εστιάζει στην πολιτιστική κληρονομιά, την παραγωγή κωδίκων και τις κληρονομημένες αφηγήσεις, διερευνώντας χρονολογίες συγγένειας και ζητήματα που αφορούν την αναθύμηση, την επεξεργασμένη μνήμη και τις πειραματικές βιομυθολογίες. Εμπνέεται από τo θεωρητικό έργο της Saidiya Hartman και αναλογίζεται πώς μπορεί να ενσωματωθεί η «κριτική επινόηση» (critical fabulation) στην οικοδόμηση/κατασκευή των κόσμων του. Αντλεί επίσης από την έννοια της «αρχιπελαγικής σκέψης» του Édouard Glissant όταν επιχειρεί να συνθέσει, να συνδέσει και να περιηγηθεί μέσα σε διαφορετικές ιστορίες του παρελθόντος των προγόνων του. Πώς μπορούμε να επιτρέψουμε σε πολλαπλές και κάποιες φορές αντιφατικές μνήμες να συνυπάρξουν;

Έχοντας καταγωγή από πολιτισμικά πλαίσια όπου κυριαρχεί η πατρογραμμική μνήμη, αναζητά εναλλακτικές μορφές αρχειοθέτησης που απομακρύνονται από την πατριαρχική εξουσία, εστιάζοντας σε μια θηλυκή προσέγγιση της μνήμης στο Κέρας της Αφρικής. Θυμάται τα άτομα εκείνα των οποίων τα ονόματα και οι παρακαταθήκες έχουν λησμονηθεί ή αποσιωπηθεί. Επικεντρώνεται στις ιστορίες περιθωριοποιημένων μελών της οικογένειάς του για να τους δημιουργήσει μνημεία. Το έργο του αποτελεί ουσιαστικά μια λιτανεία επιβίωσης και εστιάζει σε όσους, όσες και όσα έχουν ξεχαστεί. Επιβιώνει μέσω της επανάληψης, επιβιώνει από την απόδοση νοήματος, τη θεραπεία και τη φροντίδα, αναζωογονώντας ένα πληγωμένο οικογενειακό δέντρο. Επιβιώνει από την αναβίωση των νεκρών, απονέμοντάς τους την αξιοπρέπεια που τους άξιζε σε αυτή τη ζωή, το μνημόσυνο που δεν τους προσφέρθηκε ποτέ. Επιχειρεί να χαρτογραφήσει και να εξερευνήσει εναλλακτικές επιγενετικές χρονολογίες, διασταυρώνοντας αποικιακές αρχειακές εικόνες με οικογενειακές φωτογραφίες για να προσφέρει νέα ζωή, νέους κόσμους στους νεκρούς του. Το έργο του γεφυρώνει εργαλεία μαρτυρίας· δημιουργεί ως πράξη μνήμης.