GeoVanna Gonzalez | Without Goodbyes

To “Without Goodbyes” είναι ένα διεπιστημονικό ερευνητικό πρότζεκτ, το οποίο μελετά τα αφροκαραϊβικά και ελληνικά τελετουργικά του πένθιμου θρήνου ως πολιτισμικές πρακτικές ανθεκτικότητας, διατήρησης και μεταμόρφωσης. Βασισμένο τόσο σε προσωπικές όσο και σε συλλογικές εμπειρίες απώλειας, το πρότζεκτ επιδιώκει να ενθαρρύνει τον διαπολιτισμικό διάλογο γύρω από τους τρόπους με τους οποίους οι κοινότητες διαχειρίζονται το πένθος, τη μνήμη και το ιερό μέσα από ενσώματες τελετουργικές πρακτικές.

Ενώ το πένθος αποτελεί μια καθολική ανθρώπινη εμπειρία, ο θρήνος –οι συμβολικές, γλωσσικές και χειρονομιακές εκφράσεις του πένθους– είναι πολιτισμικά κατασκευασμένος και διαμορφώνεται από τα εκάστοτε ιστορικά, γεωγραφικά και πνευματικά πλαίσια. Το “Without Goodbyes: Part I” επικεντρώνεται στις θρηνητικές παραδόσεις της καραϊβικής διασποράς, με έμφαση σε αφροκαραϊβικές πρακτικές όπως είναι το espiritismo και η santería. Αυτές οι συγκρητικές παραδόσεις, που δημιουργήθηκαν υπό καθεστώς αποικιακής βίας και εκτοπισμού, λειτουργούν όχι μόνο ως ιερές πρακτικές αλλά και ως αρχεία πολιτισμικής επιβίωσης – ως πεδία συγκρότησης ταυτότητας, θεραπείας και ανθεκτικότητας της κοινότητας. Μέσα από την περφόρμανς και την κινούμενη εικόνα, το πρότζεκτ εξετάζει το τελετουργικό ως μορφή επικοινωνίας που εκφράζει όσα συχνά υπερβαίνουν τη γλώσσα, δημιουργώντας χώρο για τις συναισθηματικές και πνευματικές διαστάσεις του πένθους.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Onassis AiR, η GeoVanna Gonzalez θα διερευνήσει τις συγγένειες και τις αποκλίσεις μεταξύ των αφροκαραϊβικών και των ελληνικών παραδόσεων του πένθιμου θρήνου, εστιάζοντας στη μετάδοση, την προσαρμογή και τη διατήρηση αυτών των πρακτικών σε διασπορικά πλαίσια. Τα ελληνικά θρηνητικά έθιμα –όπως τα μοιρολόγια, τα μνημόσυνα και οι τελετουργικές ενδυμασίες– προσφέρουν ένα πλαίσιο σύγκρισης για την κατανόηση των τρόπων με τους οποίους διαφορετικές πολιτισμικές πρακτικές τελετουργικοποιούν την απώλεια, τιμούν τους προγόνους και διαπραγματεύονται τις διασταυρώσεις φύλου, πνευματικότητας και μνήμης.

Ένας βασικός στόχος της έρευνάς της είναι να εξετάσει τις ενσώματες διαστάσεις του θρήνου: πώς το σώμα λειτουργεί ως φορέας μνήμης και συναισθήματος και πώς ο υλικός πολιτισμός –τα ενδύματα, τα μνήματα, οι επιτελεστικές χειρονομίες– φέρουν συγκινησιακή και πνευματική σημασία. Ανιχνεύοντας τους τρόπους με τους οποίους αυτές οι ενσώματες πρακτικές επιτρέπουν τη σύνδεση μέσα από χρονικούς και γεωγραφικούς διαχωρισμούς, το πρότζεκτ εξετάζει πώς τα τελετουργικά λειτουργούν ως μέσα πολιτισμικής συνέχειας και διαγενεακού διαλόγου στις κοινότητες της διασποράς.