Γιάννης Αποσκίτης | Aeternox: Μια μετα-μορφωμένη διασκευή των «Βατράχων» του Αριστοφάνη

Το έργο «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη υπήρξε στην εποχή του μια ωδή στο τέλος: στο τέλος της αθηναϊκής δημοκρατίας (μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο), στο τέλος του μεγάλου θεάτρου (με τον θάνατο του Ευριπίδη) αλλά και στη γέννηση της μαύρης κωμωδίας. Πρόκειται για μια κατάβαση στον Κάτω Κόσμο που θρηνεί και σατιρίζει την κατάρρευση μιας εποχής.

Το “Aeternox” είναι μια μετα-μορφωμένη διασκευή των «Βατράχων», που καταπιάνεται με την κατάρρευση της δικής μας εποχής – μιας εποχής μετέωρης ανάμεσα στην πλανητική αποσύνθεση και την ψηφιακή ανάσταση. Από τη μία, η κλιματική κρίση απειλεί τον πράσινο παλμό του πλανήτη και την επιβίωση της ανθρωπότητας. Από την άλλη, η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης υπόσχεται μια νέα, συνθετική πραγματικότητα: έναν ψηφιακό, αθάνατο, αλλά άψυχο κόσμο.

Σε αυτή τη μετάβαση, η ανθρωπότητα γίνεται ταυτόχρονα μάρτυρας και συντελεστής μιας παγκόσμιας μεταμόρφωσης: από το οργανικό στο τεχνητό, από τον μύθο στον αλγόριθμο. Ο πλανήτης βομβαρδίζεται, υπερθερμαίνεται και πληγώνεται, ενώ ετοιμαζόμαστε να στεφανώσουμε έναν νέο, άψυχο, ηλεκτρικό Προμηθέα.

Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα βρίσκεται πίσω από τη ρεσεψιόν ενός πλανητικού ξενοδοχείου, υποδεχόμενη τους εξαντλημένους εργάτες από Ανατολή και Δύση, ενώ προσπαθεί να κρύψει πως η πισίνα της είναι γεμάτη βατράχια.

Γι’ αυτό οι «Βάτραχοι».

Γι’ αυτό η μετα-μορφωμένη διασκευή.

Γι’ αυτό το “Aeternox” – μια λέξη που σημαίνει «αιώνια νύχτα».

Κεντρική θέση στο πρότζεκτ έχει το σουρεαλιστικό ταξίδι του Διονύση Διαλεκτού, ενός θεατρικού συγγραφέα που επισκέπτεται την εταιρεία Aeternox προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την κυκλοφορία χωρίς την άδειά του ενός βιβλίου που φέρεται να έχει γράψει ο ίδιος – μια παραποιημένη, γραμμένη από ΑΙ εκδοχή των «Βατράχων». Εκεί, αντί για κτίριο γραφείων, βρίσκει ένα πολυτελές all-inclusive ξενοδοχείο που τον περιμένει, μαζί με άλλους μυστηριώδεις «επισκέπτες».

Με τον πιστό του γραμματέα Λεωνίδα, ο Διονύσης παρασύρεται σε έναν λαβυρινθώδη υπόκοσμο γεμάτο δύσμοιρους εποχιακούς εργάτες, γραφειοκράτες, παρανοϊκούς διευθυντές ξενοδοχείων και δαίμονες που διψάνε για content. Καθώς αναζητούν δικαιοσύνη, συναντούν παραμορφωμένες αντανακλάσεις της σύγχρονης τρέλας: την αδιαφορία για το περιβάλλον, τον πολιτιστικό τουρισμό, την πολιτική ορθότητα και αλγοριθμικές μεταθανάτιες ζωές.

Μέχρι που συνειδητοποιούν ότι οι επισκέπτες είναι καλεσμένοι στην κηδεία του ίδιου του Διονύση. Μέχρι που αποκαλύπτεται ότι ο Διονύσης βρίσκεται διασωληνωμένος σε ιδιωτική κλινική που ανήκει στην Aeternox AI, στην οποία είχε παραχωρήσει, μέσω φόρμας συγκατάθεσης και νευροαπεικόνισης, την ευθύνη να ολοκληρώσει τη διασκευή του σε περίπτωση πρόωρου θανάτου.

Το “Aeternox” δεν είναι μια επαναδιήγηση. Είναι μια μετα-μορφωμένη διασκευή ενός κλασικού αρχαιοελληνικού έργου, διαποτισμένη από το πνεύμα του 21ου αιώνα.