Improtech 2019 | 3η Ημέρα

Καλωσόρισμα με καφέ

Αυτοσχεδιασμός, Ψηφιακή Νοημοσύνη και Πολιτιστική Κληρονομιά

Κεντρική ομιλία: Από την ψηφιακή προς την ανθρώπινη νοημοσύνη στην έρευνα για τη μουσική κατανόηση

Xavier Serra (Universitat Pompeu Fabra, Ισπανία)

Είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε αλγορίθμους τεχνητής νοημοσύνης που περατώνουν σύνθετες μουσικές εργασίες, όμως δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτές τις αποτελεσματικές τεχνολογίες για να βοηθηθούμε στην κατανόηση και βελτίωση της δικής μας μουσικής αντίληψης. Τα μηχανήματά μας γίνονται γρήγορα ικανά να «κατανοήσουν» τη μουσική, ενώ εμείς οι άνθρωποι εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε παραδοσιακές και χρονοβόρες εκπαιδευτικές μεθόδους για την κατάρτισή μας στην ανάπτυξη βασικών μουσικών δεξιοτήτων ή, γενικότερα, στην ανάπτυξη των περισσότερων γνωστικών ανθρώπινων δυνατοτήτων. Ως ακροατές, για να νοηματοδοτήσουμε μια συγκεκριμένη εμπειρία ακρόασης μουσικής, εντοπίζουμε τις σχετικές ακουστικές ενδείξεις και στη συνέχεια τις συνδυάζουμε σε μοτίβα που χρειάζεται να διατηρηθούν για διάστημα αρκετό ώστε οι μηχανισμοί του εγκεφάλου να τα εξετάσουν και να δημιουργήσουν την εντύπωση ακουστικών αντικειμένων. Οι λάτρεις της μουσικής που εκτιμούν και κατανοούν ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος είναι σε θέση να εκφράσουν με λόγια τη νοητική τους γνωστική εμπειρία μετά από την ακρόαση του είδους αυτού. Στη συγκεκριμένη ομιλία προτείνεται ότι αν βασιστούμε σε προηγούμενες έρευνες από τους τομείς της Μουσικής Γνώσης (Music Cognition), της Ανάκτησης Μουσικής Πληροφορίας (Music Information Retrieval) και της Μουσικής Εκπαίδευσης θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε εργαλεία και μεθόδους αντιληπτικής κατάρτισης για να βοηθήσουμε τον αδαή ακροατή να κατανοήσει και να εκτιμήσει μια μουσική παράδοση την οποία δεν γνώριζε. Δεδομένου ότι οι υπολογιστές δεν θα είναι ποτέ σε θέση να αντιλαμβάνονται ή να αισθάνονται για εμάς, οφείλουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να οικοδομήσουμε συστήματα που μπορούν να μας βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.

“Jazz Mapping”: Θεματική ανάπτυξη και αφήγηση ιστοριών στον τζαζ αυτοσχεδιασμό

Δημήτρης Βασιλάκης (Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Η «χαρτογράφηση της τζαζ» (jazz mapping) είναι μια πολυεπίπεδη αναλυτική προσέγγιση για τον αυτοσχεδιασμό στην τζαζ με βάση τον ιεραρχικό κατακερματισμό και την κατηγοριοποίηση των τμημάτων της, ή των συστατικών της, ανάλογα με τη λειτουργία τους στο σύνολο του αυτοσχεδιασμού. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να αποκαλυφθεί το επίπεδο της σημασιολογίας των μεταγραφόμενων και ηχογραφημένων τζαζ σόλο. Στη συγκεκριμένη προσέγγιση λαμβάνεται υπόψη η γνώση και η δεξιοτεχνία του ερμηνευτή της τζαζ σε όλες τις αναλυτικές αποφάσεις. Σε αυτή την ομιλία, ο Βασιλάκης εφαρμόζει τη μέθοδο σε δύο γνωστά σόλο, από τον Sonny Rollins και τον Charlie Parker, και συζητά πώς οι αυτοσχεδιασμοί μοιάζουν με αφήγηση, χρησιμοποιώντας μια ευρεία σειρά δομικών, εκφραστικών, τεχνικών και συναισθηματικών εργαλείων που συνδέονται συνήθως με την παραγωγή και την εμπειρία της γλώσσας και της γλωσσικής σημασίας. Αναφέρονται ρητά οι επιλογές του έμπειρου αυτοσχεδιαστή της τζαζ που έχει αναπτύξει ισχυρό έλεγχο της μουσικής γλώσσας και ξεδιπλώνει μια ιστορία σε πραγματικό χρόνο. Με παρόμοιο τρόπο όπως στην πεζογραφία σε ένα δεδομένο πλαίσιο, χρησιμοποιεί διάφορους μηχανισμούς για να επικοινωνεί την εκφραστική του πρόθεση, να κινητοποιεί συναισθήματα και να αφηγείται τη μουσική του «ιστορία», αξέχαστη και ευχάριστη στους συναδέλφους μουσικούς και ακροατές. Ο Βασιλάκης σχολιάζει επίσης τους πιθανούς τομείς εφαρμογής αυτού του έργου που σχετίζονται με τη μουσική και την τεχνητή νοημοσύνη.

Μετρικοί πολυρυθμοί (metrical polyrhythms) και πολυχρονικότητα (polytemporality) σε περιβάλλοντα ζωντανού αυτοσχεδιασμού

Σάμι Αμίρης (Αμερικανικό Κολλέγιο, Athens Big Band), Αντώνης Λαδόπουλος (Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αμερικανικό Κολλέγιο)

Καλλιτεχνικές εξερευνήσεις δύο αυτοσχεδιαστών μουσικών που τολμούν να κατοικούν στο περιθώριο της πολυχρονικότητας και της μετρικής πολυρυθμίας. Οι μουσικοί που απαρτίζουν το φημισμένο Phos Duo επεκτείνουν τους ορίζοντές τους με καθέναν τους να επεκτείνεται σε ξεχωριστές μετρικές επιφάνειες –οπότε ο καθένας έχει διαφορετική αίσθηση του συνόλου, όπως οι παρατηρητές που κινούνται με διαφορετική ταχύτητα στη θεωρία της σχετικότητας– ενώ συνεχίζουν να ακούν ο ένας τον άλλο και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Για να καταστεί αυτό εφικτό στην πράξη, χρησιμοποιείται ένας νέος τύπος μετρονομικού ακολουθητή (metronomic sequencer) –σαν ένας ατομικός μηχανικός μαέστρος– που μπορεί να χειρίζεται διαφορετικούς χρόνους ταυτόχρονα και ανεξάρτητα από κανάλι σε κανάλι αλλά ελέγχεται συνολικά. Το αποτέλεσμα είναι ένα συναρπαστικό και απαιτητικό μουσικό περιβάλλον που το δίδυμο βρίσκει καρποφόρο για τη δημιουργία νέων μουσικών υφών, τόσο στη σύνθεση όσο και στον αυτοσχεδιασμό.

Διάλειμμα

Πολυφωνικές συνομιλίες

Peter Nelson (University of Edinburgh, Ηνωμένο Βασίλειο)

«... αυτό που είναι ενδιαφέρον στον ... αυτοσχεδιασμό που κάνω είναι ότι είναι πιο πολυφωνικός από μια μέση συνομιλία ...» John Oswald, συνέντευξη, 2009.

Τα τελευταία χρόνια οι τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή μουσικής και άλλων time-based τεχνών έχουν αλλάξει ριζικά: εμπλέκονται με δίκτυα επικοινωνίας που έχουν εγκατασταθεί σε κάθε πτυχή της κοινωνικής μας πραγματικότητας. Αυτή η κατάσταση αλλάζει ακόμη και την έννοια του τι θεωρούμε κοινωνικό, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους προσεγγίζουμε αντικείμενα, διαδικασίες και θεσμούς. Αυτή η ομιλία θα διερευνήσει τις συνέπειες των τρεχουσών τεχνολογιών που αφορούν στρατηγικές αυτοσχεδιασμού και θα διερευνήσει τη συνομιλία ως έναν διευρυνόμενο και μετασχηματιζόμενο λόγο του οποίου οι δρώντες μπορεί να περιλαμβάνουν κάτι περισσότερο από απλούς ανθρώπινους εαυτούς.

Αναλώσιμη μουσική

Georg Hajdu (Hochschule für Musik und Theater Hamburg, Γερμανία)

Η συγκεκριμένη παρουσίαση εισάγει την έννοια της σύνθεσης σε πραγματικό χρόνο και της σύνθεσης ως “dispositif” υπό το πρίσμα των Foucault και Deleuze, ορίζοντάς την ως ένα ετερογενές σύνολο μερών που μαζί σχηματίζουν ένα σύστημα (apparatus). Η εισαγωγή της παρουσίασης εντοπίζει το dispositif στο πλαίσιο των πολιτισμικών εξελίξεων, κυρίως της αργής αλλά σταθερής απόκλισης από την κειμενικότητα στα ψηφιακά μέσα. Καθώς οι μουσικοί προσαρμόζονται στις επακόλουθες πολιτισμικές και, κυρίως, οικονομικές αλλαγές, εμφανίζονται νέες μορφές μουσικής που δεν βασίζονται τόσο σε παρτιτούρες με πλήρη σημειογραφία, όπως το comprovisation και η ερμηνεία μέσω φορητού υπολογιστή. Από την άλλη μεριά, ο υπολογιστής επιτρέπει επίσης τη δημιουργία παρτιτούρας «χωρίς συγγραφέα» σε πραγματικό χρόνο, ώστε να διαβάζεται από ικανούς μουσικούς – μια πρακτική για την οποία έχει αναπτυχθεί ειδικό λογισμικό τα τελευταία χρόνια. Δεδομένου ότι αυτές οι παρτιτούρες δεν προορίζονται για συντήρηση και διανομή, είναι εφήμερες και, κατά συνέπεια, αναλώσιμες. Στην παρουσίαση προσφέρονται παραδείγματα που αναδεικνύουν την πολυπλοκότητα αυτής της προσέγγισης, όπου προσεκτικά επιλεγμένες αφηγήσεις και δραματουργίες αντισταθμίζουν την εγγενώς απρόβλεπτη έκβαση του αποτελέσματος.

Βιντεοπαιχνίδια, κινητά, μορφοτροπείς (transducers)

Το Δυναμικό Σύστημα Κρουστών (Dynamic Percussion System): Μια μηχανή διαδικαστικής μουσικής (procedural music) για βιντεοπαιχνίδια

Daniel Brown (Intelligent Music System, ΗΠΑ)

Το Δυναμικό Σύστημα Κρουστών είναι ένα λογισμικό το οποίο χρησιμοποιείται σε εμπορικά βιντεοπαιχνίδια όπως το “Rise of the Tomb Raider” (2015) για να συνθέτει μουσική κρουστών που προσαρμόζεται στη δράση του παιχνιδιού σε πραγματικό χρόνο. Ενώ η χρήση της διαδικαστικής μουσικής στα βιντεοπαιχνίδια είναι μια συναρπαστική εξέλιξη, υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα και ζητήματα γύρω από αυτή. Πώς προσαρμόζεται στην παραδοσιακή ροή εργασίας των επαγγελματιών συνθετών και σχεδιαστών ήχου; Τι επιλογές έχουν τέτοιοι άνθρωποι όταν «γράφουν» διαδικαστική μουσική; Πώς αλληλεπιδρά με την προδημιουργημένη μουσική του παιχνιδιού; Το Δυναμικό Σύστημα Κρουστών περιλαμβάνει τόσο ένα σύστημα αναπαραγωγής εντός παιχνιδιού όσο και ένα εργαλείο δημιουργίας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από συνθέτες και σχεδιαστές ήχου. Ο σχεδιασμός του εργαλείου δημιουργίας –το περιβάλλον χρήστη και η λειτουργικότητά του– θέτει επί τάπητος αυτά τα ερωτήματα. Προσφέρει ένα μοντέλο για το πώς οι νέες τεχνικές παραγωγής διαδικαστικής μουσικής μπορούν να προσαρμοστούν στις παραδοσιακές μεθόδους που χρησιμοποιούνται στο εμπόριο. Έχει επίσης εμπνεύσει νέες τεχνικές για δημιουργία, εφαρμογή και ερμηνεία της μουσικής των βιντεοπαιχνιδιών.

Αυτοσχεδιασμός με αισθητήρες κίνησης και ζωντανή κωδικοποίηση: Συνδυασμός χορού και ορχηστρικού αυτοσχεδιασμού

Ιωάννης Ζάννος (Ιόνιο Πανεπιστήμιο)

Το συγκεκριμένο εργαστήριο εισάγει τεχνικές αυτοσχεδιασμού με φορετούς αισθητήρες κίνησης σε συνδυασμό με ζωντανή κωδικοποίηση. Οι αισθητήρες κίνησης που βασίζονται σε Αδρανειακές Μονάδες Μέτρησης (Inertial Measurement Units / IMU) χρησιμοποιούνται για να μετρηθεί η κίνηση του ερμηνευτή. Τα κινητικά δεδομένα μεταδίδονται στον υπολογιστή μέσω WiFi και η ζωντανή κωδικοποίηση χρησιμοποιείται για τον έλεγχο της παραγωγής του ήχου στο SuperCollider και των γραφικών στη μηχανή Godot Gaming. Το εργαστήριο παρουσιάζει πώς χρησιμοποιείται η βιβλιοθήκη sc-hacks προκειμένου να προγραμματιστεί και να τροποποιηθεί η απόκριση του συστήματος στα δεδομένα του αισθητήρα. Επεξηγούνται τεχνικές για την αποστολή των δεδομένων ελέγχου σε απομακρυσμένες τοποθεσίες μέσω του διαδικτύου. Αυτό επιτρέπει ταυτόχρονες ερμηνείες από πολλές διαφορετικές απομακρυσμένες τοποθεσίες. Τα δεδομένα που αποστέλλονται από όλους τους ερμηνευτές σε κάθε τοποθεσία χρησιμοποιούνται για τη σύνθεση της οπτικοακουστικής περφόρμανς.

Σύνθεση “musique mixtes”: ακουστικοί χώροι, αυτοσχεδιασμός και χειρονομίες

Lara Morciano (συνθέτρια, Ιταλία), José-Miguel Fernandez (συνθέτης, IRCAM, Γαλλία)

Το εργαστήριο παρουσιάζει μερικές δυνατότητες αλληλεπίδρασης σε πραγματικό χρόνο μεταξύ μουσικών οργάνων και ηλεκτρονικών, οι οποίες διερευνώνται μέσω μιας συσκευής που χρησιμοποιεί τις κινήσεις των χεριών του ερμηνευτή για να ελέγχει και να συγχρονίζει διάφορες ηχητικές διαδικασίες. Αυτή η παρουσίαση θα επικεντρωθεί κυρίως στη σύνθεση “Philiris” για πιάνο, στην καταγραφή κίνησης (motion capture) και στους μορφοτροπείς (transducers). Τα διάφορα μέρη του “Philiris” θα παρουσιαστούν από τεχνική άποψη και από άποψη σύνθεσης. Θα παρουσιαστούν παραδείγματα της αλληλεπίδρασης μεταξύ του πραγματικού και του εικονικού πιάνου –που συνδέεται με την καταγραφή της κίνησης, την ηχητική σύνθεση και τις επεξεργασίες των μορφοτροπέων σε πραγματικό χρόνο μέσα στο πιάνο– και στην έννοια του «διπλού». Θα παρουσιάσει επίσης παραδείγματα από το Antescofo, λογισμικό και γλώσσα προγραμματισμού που αφορά την παρακολούθηση παρτιτούρας σε πραγματικό χρόνο (score following), για τη δημιουργία διαδικασιών και αλληλεπίδρασης σε πραγματικό χρόνο σε σχέση με τις έννοιες του ακουστικού χώρου, του αυτοσχεδιασμού και της χειρονομίας.

Jaap Blonk, Hervé Sellin, Georges Bloch

“Paris bout à bout”
Προβολή-συναυλία στην ταινία “Bout à Bout” της Nurith Aviv. Φωνή, πιάνο, συστήματα υπολογιστή OMax και DYCI2

Το “Bout à Bout” [Από άκρη σε άκρη] είναι μια σειρά από πλάνα σεκάνς που κινηματογράφησε η Nurith Aviv το 1993, τα οποία δείχνουν μια ποιητική περιπλάνηση στο Παρίσι (κυρίως στο μετρό). Η ροή του φιλμ διακόπτεται από φωτογραφίες που έχει τραβήξει η καλλιτέχνιδα από το παράθυρό της. Αυτό το σύνολο επιτρέπει τη χρήση της ζωντανής μουσικής και του ήχου σχεδόν όπως στις κανονικές προβολές με ζωντανή μουσική (ciné-concerts), αλλά και την επεξεργασία του φιλμ σε πραγματικό χρόνο όπως επιτυγχάνεται από τις αυτοσχεδιαστικές μηχανές. Σε μια αμφίσημη υβριδοποίηση αναμειγνύονται ο ήχος που βγαίνει από την ταινία, η ηχητική ποίηση του Jaap Blonk, η φωνή του Georges Bloch και το μιξ για πιάνο του Hervé Sellin με τα συστήματα αυτοσχεδιασμού OMax και DYCI2.
Jaap Blonk (φωνή), Hervé Sellin (πιάνο), Georges Bloch (φωνή, συστήματα υπολογιστή DYCI2 και Omax), Εικόνες της Nurith Aviv

Mark Bokowiec και Julie Wilson-Bokowiec

“HEXIS”
Για Kinaesonics, σύστημα Bodycoder και σολίστα

Η «έξις» (hexis) είναι μια λέξη σημαντική στη φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Προέρχεται από ένα ρήμα που σχετίζεται με την «κατοχή» (έχω) και τυπικά μεταφράζεται σε σύγχρονα κείμενα ως αναφερόμενη σε μια «κατάσταση» ύπαρξης. Ο Sachs αποδίδει ακριβέστερα τον όρο ως «ενεργή κατάσταση» και ισχυρίζεται ότι η έξις αναφέρεται σε μια ενεργή διάθεση που γίνεται βαθιά ενσώματη «κατάσταση» σε αντίθεση με μια παθητική ή επιφανειακή δράση/αλληλεπίδραση. Για τους Bokowiec και Wilson-Bokowiec η έξις περιγράφει έναν τρόπο περφόρμανς. Πρόκειται για μια βαθιά ενσώματη ενεργή κατάσταση που λειτουργεί στον πυρήνα της διαδραστικής φαινομενολογίας και ρευστής υλικότητας και είναι κεντρικό στοιχείο του συγκεκριμένου είδους αυτοσχεδιαστικού kinaesonics. Το έργο “Hexis” (2019) είναι θεματικά εμπνευσμένο από την παλαιότερη προσωκρατική αναλογία του Ηρακλείτου, «κανείς δεν μπορεί να μπει δύο φορές στο ίδιο ποτάμι» γιατί «καθώς μπαίνει στα ίδια ποτάμια, άλλα και (όλο) άλλα νερά ρέουν πάνω του». Αυτά τα αρχαία φιλοσοφικά θραύσματα (που αποδίδονται στον Ηράκλειτο μέσω του Διδύμου και του Πλούταρχου) διαμορφώνουν την κατάσταση του ανθρώπου σε σχέση με μια ουσία της φύσης και ως μέρος της. Το παράδειγμα του ποταμιού αναλογεί σε κάτι που διατηρεί τη δομική του ταυτότητα ενώ υφίσταται συνεχείς μεταβολές στο περιεχόμενό του, και είναι αυτή η ανάδυση της ενότητας/απόκλισης, του σχηματισμού και της διάλυσης, της συγκράτησης, του αγγίγματος και της διαρροής της ουσίας που έχει ενημερώσει την αρχιτεκτονική της σύνθεσης και τις βασικές αισθητικές αρχές του κομματιού. Το “Hexis” είναι το δεύτερο έργο που επιδιώκει να διερευνήσει τις συνέργειες μεταξύ αρχαίων μοτίβων και της ξεχωριστής μορφής ηχητικής διαμεσολάβησης των Bokowiec και Wilson-Bokowiec, με το πρώτο να είναι το “PythiaDelphine:21” (2016) που δημιουργήθηκε με την ευγενική υποστήριξη της καθηγήτριας Αναστασίας Γεωργάκη και του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε πρεμιέρα στο Animart στους Δελφούς.
Mark Bokowiec (σύνθεση/MSP/electronics), Julie Wilson-Bokowiec (περφόρμερ)

Marc Chemillier και Camel Zekri

“Gnawa Machine”
Ενισχυμένη κιθάρα, πλήκτρα, συστήματα υπολογιστή DJazz και Le Cercle

Αυτό το ντουέτο διερευνά τον διάλογο μεταξύ δύο μηχανών. Από τη μια πλευρά, ο Marc Chemillier χρησιμοποιεί το DJazz, ένα λογισμικό που ανήκει στην οικογένεια OMax και αναπτύχθηκε από το IRCAM και το EHESS (CAMS) για να καταγράφει ζωντανά τη μουσική που παίζει ένας μουσικός και να αυτοσχεδιάζει με αυτή. Η εξειδίκευση του DJazz είναι να μεταχειρίζεται τον ρυθμό με διάφορες διεπαφές που επιτρέπουν τον αγωγικό χειρισμό των ακολουθιών που παράγονται από τον υπολογιστή. Από την άλλη πλευρά, ο Camel Zekri έχει αναπτύξει τη δική του ηλεκτρονική συσκευή σε συνεργασία με το ερευνητικό κέντρο GRAME. Χρησιμοποιεί μουσικά δείγματα και είναι σε θέση να τα καταγράψει απευθείας από ένα σήμα εισόδου. Έτσι, τα δύο περιβάλλοντα λογισμικού ανταποκρίνονται το ένα στο άλλο δημιουργώντας ένα εκπληκτικό “mise en abyme” των μηχανών. Μερικά από τα μουσικά δεδομένα που εισήχθησαν στη διαδικασία προέρχονται από την παράδοση Gnawa στην οποία ανήκει ο Camel Zekri.
Camel Zekri (ενισχυμένη κιθάρα, συστήματα υπολογιστή Le Cercle), Marc Chemillier (πλήκτρα, συστήματα υπολογιστή DJazz)

Ορέστης Καραμανλής και Γιώργος Γαργάλας

“BitVox”
Για beatbox και live electronics σε φορητό υπολογιστή

Το “BitVox” είναι ένα έργο για beatboxer και live electronics που τρέχουν στη γλώσσα SuperCollider. Χρησιμοποιεί ανάλυση ακουστικών συμβάντων και αλγοριθμικό χειρισμό ρυθμού σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει έναν ενοποιημένο ηχόκοσμο μεταξύ του ανθρώπινου beatboxer και του μηχανικού του αντίστοιχου. Χρησιμοποιεί μια προσαρμοσμένη κατηγορία SuperCollider (το CuePlayer) που επιτρέπει την οργάνωση διεργασιών και μουσικού υλικού σε δέσμες και την εκτέλεσή τους με διαδοχικές οδηγίες.
Ορέστης Καραμανλής (φορητός υπολογιστής), Γιώργος Γαργάλας (beatboxing)

Steve Lehman και Jerôme Nika

“Silver Lake Studies”
Σαξόφωνα, live electronics, σύστημα υπολογιστή DYCI2

Το “Silver Lake Studies” είναι η πρώτη παρουσίαση ενός ερευνητικού έργου που ο Steve Lehman και ο Jérôme Nika διεξάγουν μαζί για πάνω από έναν χρόνο. Βασισμένη στο πρόγραμμα DYCI2, η συνεργασία αυτή αφορά την ενσωμάτωση σεναρίων στις διαδικασίες παραγωγής μουσικής και τη διαλεκτική μεταξύ αντιδραστικότητας και σχεδιασμού στον διαδραστικό μουσικό αυτοσχεδιασμό μεταξύ ανθρώπου και υπολογιστή. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων τους, διερεύνησαν τη δημιουργία παραγωγικών διαδικασιών που μπορούν να προσαρμοστούν σε συνεχώς εξελισσόμενα συστήματα μετρήσεων, την ανάπτυξη φασματικών εμπλουτισμών σε αυτοσχεδιασμούς σαξοφώνου σε πραγματικό χρόνο και τις «φασματικές αλλαγές χορδής» ως βάση για τους μελωδικούς αυτοσχεδιασμούς. Σ’ αυτό το έργο, οι ορχηστρικές μάζες από το σύγχρονο κλασικό ρεπερτόριο συναντούν φωνές από την πειραματική ραπ και το χιπ χοπ.
Steve Lehman (σαξόφωνα, electronics), Jérôme Nika (σύστημα υπολογιστή DYCI2)

Διαβάστε εδώ περισσότερα για τους συμμετέχοντες