Αλεξάνδρα Νιάκα | Ο ποταμός όπου μόλις έβαλες το πόδι σου έχει χαθεί
Φωτογραφια: Αλεξανδρα Νιακα
«Ο ποταμός όπου μόλις έβαλες το πόδι σου έχει χαθεί» είναι μια εμβυθιστική εγκατάσταση που δημιουργείται σε πραγματικό χρόνο και έχει στον πυρήνα της την ιστορία του νερού – όχι μόνο ως δύναμη δημιουργίας, αλλά και ως φορέα συλλογικής μνήμης και καταστροφής. Βασισμένη σε έναν θεσσαλικό λαϊκό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο οι νεκροί εμφανίζονται μια φορά τον χρόνο γύρω από υδάτινες συγκεντρώσεις για να μοιραστούν ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, το έργο αποκαλύπτει πώς οι ποταμοί, οι πλημμύρες και η κυκλική παρουσία του νερού έχουν διαμορφώσει τόσο την πολιτισμική φαντασία όσο και τις βιωμένες πραγματικότητες της Θεσσαλίας.
Μέσα από τρισδιάστατη σάρωση, εικόνες που δημιουργούνται με τεχνητή νοημοσύνη και ογκομετρική καταγραφή, το έργο αναπλάθει στοιχεία της περιοχής: χωριά, χωράφια, υφαντά και αρχιτεκτονικά ίχνη. Αυτό το διαρκώς εξελισσόμενο τοπίο συγκροτεί έναν θραυσματικό χώρο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, φυσικού και τεχνητού, όπου ο μύθος και η μνήμη διαθλώνται μέσω ψηφιακών διαδικασιών και αλγοριθμικής δημιουργίας. Μέσα σε αυτό το μεταβαλλόμενο περιβάλλον, οι περφόρμερ μεταμορφώνονται σε ψηφιακά άβαταρ, ζωντανεύοντας το τοπίο και ενσαρκώνοντας τους αφηγητές του μύθου.
Παραπέμποντας στα προαναφερθέντα θραύσματα, ένα γλυπτικό στοιχείο, το Πηγάδι, υπάρχει μέσα στο εμβυθιστικό περιβάλλον. Οι καταγεγραμμένες μαρτυρίες –οι φωνές επιζώντων από τις πλημμύρες και κατοίκων της περιοχής– αναδύονται μέσα από το Πηγάδι, συνυφαίνοντας τις βιωμένες εμπειρίες με τα ανακατασκευασμένα περιβάλλοντα. Το ηχοτοπίο ρέει μέσα από τις φωνές των γυναικών της παλαιότερης γενιάς της περιοχής, των οποίων οι αναμνήσεις γεφυρώνουν το παρελθόν και το παρόν.
Η εγκατάσταση «Ο ποταμός όπου μόλις έβαλες το πόδι σου έχει χαθεί» έχει στόχο να αποτελέσει έναν χώρο στοχασμού και μνήμης, προσκαλώντας τους θεατές να βιώσουν τον τρόπο με τον οποίο τα τοπία, οι ιστορίες και οι τεχνολογίες διαμορφώνουν από κοινού τη συλλογική συνείδηση, μεταφέροντας στην αβέβαιη επικράτεια του μέλλοντος τις φωνές εκείνων που έβαλαν το πόδι τους στον ποταμό πριν από εμάς.
Διαβαστε περισσοτερα
περισσοτερα:
Ellpetha Tsivicos: CHAK
Αγάπη Χαρμάνη: Ρίζες/Roots/Hundee
Marc Delalonde: Για μια αστρο-οικολογία του εαυτού
Arshia Fatima Haq: Το αρχείο των αφανών
Χρυσάνθη Κουμιανάκη: Παρτιτούρα για ένα πανηγύρι του μέλλοντος
νέα