The Climax Ball

Mια κουλτούρα, ένας διαγωνισμός που δεν μοιάζει με κανέναν άλλον, σε έναν χώρο που δεν θυμίζει κανέναν άλλον. Το πρώτο ball που φιλοξενεί η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και η Léa Vlamos στον χώρο Onassis Ready είναι έτοιμο να γράψει ιστορία. Το Onassis Culture φιλοξενεί στον βιομηχανικό του χώρο, Onassis Ready, στην περιοχή του Αγ. Ιωάννη Ρέντη, ένα ball ελεύθερης έκφρασης και ισότητας. Στις 16 Απριλίου, η Λέα Βλάμος, μέλος του House of Ninja, και πάνω από 40 διαγωνιζόμενοι/voguers βάζουν τον χορό πάνω από φυλές, φύλα, ηλικίες, σεξουαλικές προτιμήσεις, μέγεθος, ύψος. Σε έναν βιομηχανικό χώρο στην underground πλευρά της πόλης και σε ένα σκηνικό-φόρο τιμής στην cult ταινία “Climax” του Gaspar Noé. Καλώς ήρθατε στο “Climax Ball”. Strike a pose and dip in vogue.

Τα balls είναι ασφαλείς χώροι έκφρασης και ελευθερίας, που δημιουργήθηκαν από και για τις Μαύρες και Λατίνο τρανς γυναίκες και την γκέι κοινότητα στην underground σκηνή της Νέας Υόρκης στα τέλη της δεκαετίας του ’60, προκειμένου να ξεφύγουν από τον ρατσισμό στην κοινωνία και στις λευκοκρατούμενες πασαρέλες.

Μια underground κουλτούρα για και από τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Το ball είναι ένας διαγωνισμός όπου η μόδα, η ομορφιά και οι χορευτικές ερμηνείες συνδυάζονται γύρω από πολλές κατηγορίες και δίνουν τον απαραίτητο χώρο σε μια ολόκληρη κοινότητα ώστε τα μέλη της να εκφραστούν ελεύθερα και χωρίς φόβο, να δημιουργήσουν και να συνευρεθούν, έχοντας απέναντί τους μια κοινωνία που εξακολουθεί να κάνει διακρίσεις, να κρίνει και να καταδικάζει.

Με ένα ασύλληπτης έντασης, απόλυτα ξεσηκωτικό, λυτρωτικό και εξαιρετικά απαιτητικό τεχνικά χορευτικό μονοπλάνο διάρκειας δέκα λεπτών, όπου το vogue ήταν το βασικό στυλ, ξεκινούσε η ταινία “Climax” (2018) του μεγάλου προβοκάτορα Γκασπάρ Νοέ. Με τη δράση να τοποθετείται τον χειμώνα του ‘96, το “Climax” ήταν μία από τις καλύτερες ταινίες του Αργεντινού δημιουργού, ο οποίος συστήθηκε το 1991 με το μεσαίου μήκους “Carne”, συνέχισε το μηδενιστικό του όραμα το 1998 με το «Μόνος εναντίον όλων» και έγινε γνωστός σε όλους το 2002 με το εκρηκτικό «Μη Αναστρέψιμος». To “Climax” είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν το σινεμά του ξεχωριστό, απόλυτα αγαπητό σε κάποιους, αμφιλεγόμενο για άλλους: υποτυπώδη σεναριακή δομή (νεαροί χορευτές, απομονωμένοι σε προβάδικο, τριπάρουν ομαδικά όταν κάποιος νοθεύει τη σανγκρία του πάρτι), ζαλιστική διεύθυνση φωτογραφίας, νέον φωτισμούς, σκηνοθετική αποστασιοποίηση για όσα συμβαίνουν επί της οθόνης.

Με επικεφαλής τη Σοφία Μπουτέλα, το καστ των νεαρών Γάλλων ερμηνευτών περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, τον DJ Kiddy Smile, γνωστή φιγούρα της παριζιάνικης ηλεκτρονικής σκηνής, και τη Λέα Βλάμος, τη χορεύτρια που εισήγαγε τον Νοέ στο vogue και τον ενέπνευσε για την ταινία. Η Βλάμος, που προέρχεται από την ομάδα House of Ninja και συμμετείχε στο εκρηκτικό “Fashion Freak Show” του Ζαν-Πολ Γκοτιέ το 2019, γνώρισε τον Νοέ σε ένα διαφημιστικό όπου συμμετείχε, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του έτερου μέγιστου Ευρωπαίου προβοκάτορα, Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν (“Drive”, “The Neon Demon”), και κάπως έτσι βρέθηκε στο παραισθησιογόνο τριπ του.