Μια Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού Vol. 6
Ημερομηνίες
Εισιτήρια
Χώρος
Ημέρες & Ώρες
Πληροφορίες
Online Premiere
Την Πέμπτη 20 Μαΐου, στις 21:00 στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση
Περιγραφή
Mια σειρά από απρόβλεπτες μουσικές συναντήσεις, μέσα από το YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση. Πέντε νέες αναθέσεις της Στέγης σε παγκόσμια πρώτη εκτέλεση, σημαντικοί μουσικοί, σπουδαία μουσικά σύνολα, σε νέα έργα που υπόσχονται αισιοδοξία.
Ενσωματωμένα Πολυμέσα
Αν επιθυμείτε να δείτε αυτό το υλικό, παρακαλούμε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας επιλέγοντας τις κατηγορίες Επίδοσης και Στόχευσης. Τα δεδομένα σας ενδέχεται να μεταφερθούν σε υπηρεσίες τρίτων μέσων όπως τα YouTube, Vimeo, SoundCloud και Issuu.
Για έκτη συνεχή χρονιά, η «Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού» συνδέει τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώνοντας μουσικούς, φοιτητές και κοινό σε μια ιδιαίτερη μουσική-πολιτιστική δράση, που λόγω των συνθηκών πανδημίας παρουσιάζεται φέτος στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση.
Τη φετινή χρονιά, η εκδήλωση λαμβάνει έναν πιο ιδιαίτερο χαρακτήρα, φιλοδοξώντας να αποτελέσει μια αχτίδα αισιοδοξίας μέσα στη μεταβατική περίοδο που βρισκόμαστε, γεφυρώνοντας το χάσμα της συναυλιακής πραγματικότητας της προ Covid-19 εποχής με την τωρινή. Στο πλαίσιο αυτό, δίνεται και πάλι ένα βήμα δημιουργίας σε νέους συνθέτες και μουσικούς, αναδεικνύοντας και υποστηρίζοντας έργα γεμάτα φαντασία και ενέργεια, τα οποία θα παρουσιαστούν σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση.
Η «Γέφυρα» φέτος χτίζεται με πέντε αναθέσεις της Στέγης για έργα νέων συνθετών και συνθετριών, τα οποία βιντεοσκοπήθηκαν και μεταδίδονται διαδικτυακά, χωρίς αντίτιμο και χρονικό περιορισμό.
Νίκη Κρασάκη: “Buzzer” (2021)
Trigger Happy [Μάνθος Κάρρας, Γιώργος Μιζήθρας, Γιώργος Σταυρίδης, Γιώργος Στενός (μουσικά αντικείμενα, παιχνίδια)]
Βασιλική Λεγάκη: “Sound Attractors” (2021)
Noa Mick (σαξόφωνο, κρουστά), Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά), False Relationships and the Extended Endings Ensemble for New Music
Ανθή Δαμβουνέλη: “HαdεS” (2021)
Εύα Σταύρου (φλάουτο), Θάλεια Παπαδοπούλου (πιάνο)
Νίκος Γαλενιανός: “The forest that hears the field that sees” (2021)
ΤΕΤΤΤΙΞ: Guido de Flaviis (σαξόφωνο), Σταμάτης Πασόπουλος (ακορντεόν), Χάρης Παζαρούλας (κοντραμπάσο)
Αλέξανδρος Σπύρου: “Τrio” (2021)
Μέλη του ergon ensemble: Κώστας Παναγιωτίδης (βιολί), Κώστας Τζέκος (κλαρινέτο), Δημήτρης Τραυλός (τσέλο)
Νίκη Κρασάκη: “Buzzer”
Το “Buzzer” (2021) είναι ανάθεση της Στέγης στη νέα συνθέτρια Νίκη Κρασάκη. Μια πλούσια ηχητική παλέτα παιχνιδιών, παιδικών μουσικών οργάνων και αντικειμένων αποτέλεσε την πηγή έμπνευσής της, απελευθερώνοντας τη φαντασία της προς τη δημιουργία μιας πρωτότυπης σημειογραφικής αποτύπωσης, που επιτρέπει τον αυτοσχεδιασμό. Ο γνωστός ήχος του buzzer των τηλεπαιχνιδιών υπήρξε το κύριο ερέθισμα της συνθέτριας, η οποία τον αξιοποίησε χτίζοντας γύρω του ένα έργο με ποικιλομορφία ηχοχρωμάτων. Το έργο ερμηνεύουν οι Trigger Happy, μια ανήσυχη τετραμελής κολεκτίβα σύγχρονης αυτοσχεδιαστικής μουσικής, «παίζοντας» (με) φράσεις από γνωστές παιδικές μελωδίες και παραμύθια, καθώς και με κανόνες ομαδικών παιχνιδιών.
Βασιλική Λεγάκη: “Sound Attractors”
Στο “Sound Attractors” (2021), που έχει συνθέσει ως ανάθεση της Στέγης η Βασιλική Λεγάκη, παρουσιάζεται ένα δυναμικό σύστημα δύο εφαπτόμενων ηχητικών κόσμων, του σαξοφώνου και των κρουστών, που αποτελούνται από «στίξεις» και «γραμμές» ηχοχρωμάτων. Τοποθετώντας τους εκτελεστές σε δύο διαφορετικά σημεία του χώρου, οι ηχητικές χειρονομίες δημιουργούν παράλληλες τροχιές ανάμεσά τους. Τα ηχοχρώματα του έργου αλληλεπιδρούν, συνδέονται, συνεχίζουν το ένα το άλλο, συγκρούονται και συγχέονται. Το έργο επιχειρεί να προτείνει μια εμπειρία αντίληψης της κίνησης του ήχου ως απεριοδικής, τυχαίας, ασταθούς και μη γραμμικής, η οποία είναι εμπνευσμένη από την έννοια του χάους ως μια «κατάσταση αναταραχής». Ερμηνεύουν η σαξοφωνίστρια Noa Mick, που εκπροσωπεί το σύνολο False Relationships and Extended Endings Ensemble for New Music, και ο εκτελεστής κρουστών Θοδωρής Βαζάκας.
Ανθή Δαμβουνέλη: “HαdεS”
Στο νέο της έργο, με τίτλο “ΗαdεS” (2021), η Ανθή Δαμβουνέλη ξεκινά με αφετηρία έναν παλιό χάρτη της περιοχής του ποταμού Αχέροντα, πάνω στον οποίο η φλαουτίστρια Εύα Σταύρου και η πιανίστρια Θάλεια Παπαδοπούλου επιλέγουν τη δική τους πορεία προς το Νεκυομαντείο [δηλαδή, Νεκρομαντείο] του Αχέροντα. Οι μουσικοί, μέσα από 30 μινιατούρες, θα σχηματίσουν το προσωπικό τους δρομολόγιο προς τον «Κάτω Κόσμο». Οι συντεταγμένες του χάρτη, ως λέξεις, χρησιμοποιούνται είτε από το σημαινόμενό τους είτε από τον ήχο τους, ενώ η κίνηση των μουσικών συμπληρώνει την αντισυμβατική γραφή. Ο αριθμός 30 συμβολίζει την παραμονή των πιστών στο Νεκυομαντείο για 30 ολόκληρα μερόνυχτα, όπου προετοιμάζονταν ψυχοσωματικά προκειμένου να «συναντηθούν» με τα αγαπημένα τους εκλιπόντα πρόσωπα.
Νίκος Γαλενιανός: “The forest that hears the field that sees”
Το νέο έργο του συνθέτη Νίκου Γαλενιανού, “The forest that hears the field that sees” (2021), είναι επηρεασμένο από το –άγνωστο σε πολλούς– σκίτσο του Ολλανδού ζωγράφου της Αναγέννησης Ιερώνυμου Μπος, «Το δάσος έχει αυτιά, το λιβάδι έχει μάτια». Ο συνθέτης εμπνέεται από τη δομή του σκίτσου, αλλά και από τις εμπλεκόμενες ιστορίες, οι οποίες παραπέμπουν σε άλλα σκίτσα. Τον ενδιαφέρει επίσης η εξερεύνηση των διευρυμένων τεχνικών του ακορντεόν, του σαξοφώνου και του κοντραμπάσου, σε σχέση με τα σημεία της ηχοχρωματικής τους σύγκλισης. Το έργο ερμηνεύουν τρεις μουσικοί του συνόλου Τέτττιξ, ο σαξοφωνίστας Guido de Flaviis, ο ακορντεονίστας Σταμάτης Πασόπουλος και ο κοντραμπασίστας Χάρης Παζαρούλας.
Αλέξανδρος Σπύρου: “Τrio”
Το νέο έργο του Αλέξανδρου Σπύρου, “Trio” (2021), έχει συλληφθεί ως έργο ανοιχτής διανομής. Καλείται δηλαδή το κοινό να επιλέξει τα όργανα που θα το εκτελέσουν, γεγονός που σημαίνει ότι κάθε φορά μπορεί να παραχθεί και ένα νέο άκουσμα. Στην πρώτη του εκτέλεση ερμηνεύεται από τρεις μουσικούς του Ergon Ensemble, τον Κώστα Παναγιωτίδη (βιολί), τον Κώστα Τζέκο (κλαρινέτο) και τον Δημήτρη Τραυλό (τσέλο). Πρόκειται για ένα έργο μικτής σημειογραφίας, στο οποίο ο συνθέτης ζητά από τους ερμηνευτές να χρησιμοποιήσουν μη συμβατικούς τρόπους παραγωγής ήχου. Απαιτεί την ενσωμάτωση σωματικών κινήσεων των μουσικών, το χτύπημα στο ηχείο του οργάνου και τις αναπνοές τους, με τελικό στόχο τη διεύρυνση του ήχου από την «αυστηρότητα» μιας συμβατικής παρτιτούρας.
