Hearing

Σάββατο 29 Απριλίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
Συντονισμός: Κατερίνα Οικονομάκου, δημοσιογράφος

«Κάθε φορά που ανεβάζω κάποιο έργο μου στην πατρίδα μου, το Ιράν, γνωρίζω πολύ καλά πως οι πρώτοι που θα το δουν δεν θα είναι το κοινό, αλλά τα μέλη του επονομαζόμενου Συμβουλίου Επιτήρησης και Αποτίμησης, που θα έχουν μπει στο θέατρο από την πίσω πόρτα» έχει δηλώσει ο Αμίρ Ρεζά Κουχεστανί.

Γεννημένος το 1978 στη Σιράζ του Ιράν, ο Αμίρ Ρεζά Κουχεστανί ήδη από τα 16 του δημοσίευε τα διηγήματά του σε τοπικές εφημερίδες. Με σπουδές σκηνοθεσίας και κινηματογράφου, ξεκίνησε από το 1999 να γράφει και να σκηνοθετεί δικά του πρωτότυπα έργα. Με το τρίτο του κιόλας έργο, το “Dance On Glasses” (2001), κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση, πέρασε τα σύνορα της χώρας του και βρέθηκε να κάνει λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό, περιοδεύοντας στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ιαπωνία, σε φεστιβάλ όπως τα Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες), Wiener Festwochen (Βιέννη), Holland Festival (Ολλανδία) και Theaterformen Festival (Γερμανία).

Ανάμεσα στις σημαντικότερες διακρίσεις του Κουχεστανί και της ομάδας του, Mehr Company, συγκαταλέγονται οι εξής: Καλύτερη ιρανική θεατρική ομάδα (2010), Καλύτερη ιρανική παράσταση, για το «Ιβάνοφ» του Τσέχοφ (2011), Καλύτερη ιρανική παράσταση, για το “The Fourth Wall” (2012) και Δεύτερη καλύτερη ιρανική παράσταση, για το “Timeloss” (2013).

Απαρνούμενος το νατουραλισμό του ιρανικού θεάτρου και δίνοντας νέα πνοή στον –υποχρεωτικό, εξαιτίας της λογοκρισίας– συμβολισμό όσο και στην επική αφηγηματική παράδοση της Περσίας, ο Αμίρ Ρεζά Κουχεστανί υιοθετεί πρωτόγνωρες ποιητικές φόρμες, ονειρικής υφής και κινηματογραφικής αισθητικής, τόσο ως δραματουργός όσο και ως σκηνοθέτης.

Το “Hearing” γράφτηκε κατά τη διάρκεια ενός residency του Αμίρ Ρεζά Κουχεστανί στην Academie Schloss Solitude της Στουτγάρδης (2014-15) και έκανε πρεμιέρα στο City Hall της Τεχεράνης το 2015.

Ο Αμίρ Ρεζά Κουχεστανί παρουσίασε για πρώτη φορά παράστασή του στην Ελλάδα το 2012, ύστερα από πρόσκληση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Ήταν το έργο «Μέσα στα σύννεφα», ένα ονειρόδραμα φυγής, με τους ηθοποιούς εγκιβωτισμένους σε δεξαμενές νερού (αναφορά στο Στενό της Μάγχης), να ερμηνεύουν δύο πρόσφυγες, έναν Ιρανό και μια έγκυο που συναντιούνται στα σύνορα Κροατίας-Σλοβενίας και αποφασίζουν να ακολουθήσουν κοινή πορεία, με προορισμό τον τόπο που θεωρούν Γη της Επαγγελίας: τη Μεγάλη Βρετανία.

«Είμαι, μήπως, φεμινιστής;» αναρωτιέται ο Αμίρ Ρεζά Κουχεστανί με αφορμή το γυναικοκρατούμενο “Hearing”, για να απαντήσει αποστομωτικά το εξής: «Όχι. Δεν αισθάνομαι πως μπορώ να εκφράσω μια άποψη για τη γυναικεία κατάσταση. Αν το έκανα, όντας άνδρας, θα αισθανόμουν σαν εκείνους τους τουρίστες που επισκέπτονται την Ινδία και φωτογραφίζουν τις γυναίκες με τα σάρι, τις αγελάδες, τους ανθρώπους που κρέμονται από τα τρένα και τα λεωφορεία, κι έπειτα γυρίζουν στην πατρίδα τους. Δεν γνωρίζω τίποτα περισσότερο για τα γυναικεία ζητήματα από όσα αυτοί οι τουρίστες για την Ινδία. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι, μέσω της παρουσίας των τεσσάρων γυναικών της παράστασης, να διαπιστώσω κατά πόσο η δική μου οπτική συνάδει με την πραγματικότητά τους».

Στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου (Μπερλινάλε) του 2012, η ταινία “Modest Reception”, σε σενάριο του Κουχεστανί και του Mani Haghighi, έλαβε το βραβείο Netpac.