Exotica | Έργα για δύο πιάνα

Έργα με έντονη μουσική σφραγίδα από τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική, μέχρι και την Εγγύς σε μας Ανατολή, περιλαμβάνονται στο «εξωτικό» αυτό πρόγραμμα.

Τέσσερα σύντομα τάνγκο αποτελούν τη «Σουίτα μπαλέτου από το Μπουένος Άιρες» του Άστορ Πιατσόλλα. Οι τίτλοι τους θυμίζουν κλεφτές φωτογραφίες μες στη νύχτα: ένα χορό, ένα σκοτεινό δρομάκι της πόλης, ένα καμπαρέ, μια συνάντηση που ξεχάστηκε.

O Νταριούς Μιγιώ επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τη μουσική της γειτονικής του Αργεντινού συνθέτη Βραζιλίας. Το δημοφιλέστατο “Scaramouche”, παιχνιδιάρικο, τρυφερό και εξωτικό, συνδυάζει προγενέστερη θεατρική μουσική του συνθέτη με μια γοητευτική σάμπα.

Στο «Ντιβερτιμέντο» του πολυστυλιστικού Βρετανού συνθέτη Ρίτσαρντ Ρόντνεϋ Μπέννετ, επίσης πιανίστα της τζαζ, η σάμπα συναντά με μεγάλη φυσικότητα τα μπλουζ, το ράγκταϊμ και τη ροκ του ’60.

O Αμερικανός Ουίλλιαμ Μπόλκομ μαθήτευσε κοντά στον Νταριούς Μιγιώ και τον Ολιβιέ Μεσσιάν. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το ράγκταϊμ και χρησιμοποιεί αυτήν την καθαρά πιανιστική φόρμα της μαύρης μουσικής στη σουίτα του «Ο κήπος της Εδέμ». «Το φιλί του φιδιο»ύ, τρίτο μέρος της σουίτας, θα παιχτεί σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση. Ο όφις εδώ, εκτός από το να παίζει ράγκταϊμ, προσπαθεί να σαγηνεύσει με χτυπήματα γλώσσας στον ουρανίσκο και ρυθμικά μοτίβα στο ξύλο του πιάνου.

Οι «Αναμνήσεις» του Σάμιουελ Μπάρμπερ ζωντανεύουν μια άλλη Αμερική, την κοσμοπολίτικη και εκλεπτυσμένη φινέτσα του ξενοδοχείου «Πλάζα» στη Νέα Υόρκη γύρω στο 1914, εποχή των πρώτων τάνγκο. Ο Μπάρμπερ, θαμώνας του εν λόγω ξενοδοχείου, αναπολεί μουσικά αυτή την εποχή όταν πλέον έδυε, με μια γλυκιά τρυφερότητα.

Ο «Χορός» αντιπροσώπευε για τον Χρίστο Παπαγεωργίου την πρόκληση να συνδυάσει διαφορετικά μουσικά είδη στη διάρκεια ενός ενιαίου έργου. Περνώντας, μεταξύ άλλων, από ένα ταξίμι και ένα ζεϊμπέκικο για να καταλήξει σε έναν πυρρίχιο, το έργο αντιπροσωπεύει επίσης μια δεξιοτεχνική πρόκληση για τους δύο πιανίστες.