Η Αποκάλυψη

Εξάπτει τη φαντασία των ανθρώπων από τον 1ο αιώνα μ.Χ. Έδωσε πνοή σε ουτοπίες, δυστοπίες και επαναστατικά κινήματα. Ιερή προφητεία; Εσχατολογικό κήρυγμα; Μήνυμα προσμονής, πίστης και ελπίδας σε ένα καλύτερο μέλλον; Κάλεσμα σε εξέγερση; Οπωσδήποτε, πάντως, ένα κοσμογονικό κείμενο και μια δυσοίωνη φαντασμαγορία.

Σκηνοθέτης της νεότερης γενιάς, με ιδιοσυγκρασιακή εικαστική ματιά, ο Θάνος Παπακωνσταντίνου σκύβει πάνω από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, αντλεί έμπνευση για μια σύγχρονη τελετουργία και επισημαίνει:

«Πίσω από κάθε εξέγερση, υπάρχει η επιθυμία ριζικής αναμόρφωσης του ανθρώπου και του κόσμου.

Πίσω από κάθε κίνηση αναμόρφωσης του ανθρώπου και του κόσμου, υπάρχει η βία του θερισμού.

Πίσω απ’ τη βία του θερισμού, υπάρχει η ελπίδα της αναγέννησης.

Πίσω απ’ την ελπίδα της αναγέννησης, υπάρχει η χαρά της καταστροφής.

Πίσω απ’ τη χαρά της καταστροφής, υπάρχει ο τρόμος του θανάτου.

Πίσω απ’ τον τρόμο του θανάτου, υπάρχει η πίστη στην ομορφιά.

Πίσω απ’ την πίστη στην ομορφιά, υπάρχει το φως.

Ο μύθος της Αποκάλυψης είναι σαν μια παραβολή των αέναων μεταμορφώσεων της πίστης των ανθρώπων σε έναν καλύτερο κόσμο που έρχεται.»

Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, δημιουργός της Αποκάλυψης (95-96 μ.Χ.) είναι ο ευαγγελιστής Ιωάννης, εξόριστος από την Έφεσο στην Πάτμο.

Η Αποκάλυψη είναι το μόνο από τα αποκαλυπτικά κείμενα που περιλαμβάνεται στον Κανόνα της Αγίας Γραφής.

Για την Αποκάλυψη έχουν γραφτεί, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Κείμενο όχι ενός καιρού και μιας γενεάς ανθρώπων, αλλά όλων των καιρών και όλων των γενεών.» (Γιώργος Σεφέρης)

«Βιβλίο παρηγοριάς και ελπίδας.» (Jean Delumeau, ιστορικός)

«Τρομοκρατικό κείμενο-μετεωρίτης που ξέφυγε από την έλξη της Παλαιάς Διαθήκης και έπεσε στο περιβόλι των Ευαγγελίων.» (Ηλίας Πετρόπουλος)

«Δεν είναι απλώς μια βιβλική περιγραφή, αλλά ένα πολύ πραγματικό ενδεχόμενο.» (Javier Pérez de Cuéllar, πρώην Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών)

«Πηγή από την οποία ξεκινάνε διάφορες προσμονές και ανταρσίες. Μόνιμο πρότυπο της αναμονής μιας καταστροφής και μιας ελπίδας για μεταμόρφωση. Όργανο αμφισβήτησης οποιουδήποτε καθιερωμένου νοήματος.» (Umberto Eco)

Μέρος της έρευνας για την παράσταση υποστηρίχθηκε από τη 12ωρη δράση “Hack the Drama” του Τμήματος Δραματουργίας της Στέγης, που πραγματοποιήθηκε στις 9 & 16 Ιουλίου 2019, με υπεύθυνες τις Ιλειάνα Δημάδη και Εστέλ Παπαδημητρίου, στην οποία είχαν πολύτιμη συμβολή οι: Σάββας Μιχαήλ (γιατρός, θεολόγος, πολιτικός ακτιβιστής), Γιώργος Κουτσοδιάκος (θεολόγος, βιβλιοϋπάλληλος), Ευρυδίκη Κραββαρίτη (παθολόγος-γηρίατρος), Ηλίας Στουραΐτης (ιστορικός και δημιουργός εκπαιδευτικών ψηφιακών παιχνιδιών), Χριστίνα Χρυσανθοπούλου (VR artist), Χρήστος Βρεττός (οικοανθρωπολόγος) και Τίνα Μανδηλαρά (δημοσιογράφος και κριτικός βιβλίου). Από την πλευρά της Στέγης, συν-συντονιστές στη δράση ήταν οι: Poka-Yio (εικαστικός, visual curator), Ηρακλής Παπαθεοδώρου και Κατερίνα Βάρδα (τμήμα ψηφιακής ανάπτυξης), Χρήστος Σαρρής (κινηματογράφηση, documentation) και Ειρηλένα Τσάμη (εκτέλεση παραγωγής).

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
Συντονισμός: Τίνα Μανδηλαρά, δημοσιογράφος & κριτικός βιβλίου