Γιανούλης Χαλεπάς

Ο Γιανούλης Χαλεπάς γεννήθηκε στο χωριό Πύργος της Τήνου το 1851. Σπούδασε γλυπτική στο Πολυτεχνείο της Αθήνας (1869-1872) με καθηγητή τον Λεωνίδα Δρόση και συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου με καθηγητή τον Max von Widnmann (1873-1875). Το 1877 φιλοτέχνησε την «Κοιμωμένη» –ένα από τα πιο γνωστά έργα της νεοελληνικής γλυπτικής– για τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών και τον ίδιο χρόνο άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα ψυχασθένειας. Από το 1888 έως το 1902 νοσηλεύτηκε στο Δημόσιο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Το 1918, έπειτα από σαράντα χρόνια αποχής, επέστρεψε στη γλυπτική υιοθετώντας ένα διαφορετικό, αντινατουραλιστικό ύφος, που σηματοδοτεί τη «μεταλογική» του περίοδο. Πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1925 στην Ακαδημία Αθηνών. Το 1928 ο Νίκος Βέλμος παρουσίασε γλυπτά και σχέδιά του στο «Άσυλο Τέχνης» στην Πλάκα. Το 1930 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, φιλοξενούμενος στο σπίτι των ανιψιών του. Τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του είχε την ευκαιρία να δουλέψει εντατικά και απερίσπαστα σε συνθήκες οικογενειακής θαλπωρής. Πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου 1938, σε ηλικία 87 ετών.