Γιάννης Παππάς

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1913. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1930-32). Το 1937 βραβεύτηκε με το χρυσό μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού. Πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1950 στην Αλεξάνδρεια, όπου ζούσε από το 1945 υπηρετώντας στην Ανωτέρα Ναυτική Διοίκηση της πόλης. Κατά την παραμονή του στην Αίγυπτο μελέτησε την αρχαία τέχνη και τα μνημεία. Το 2006, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης διοργάνωσε ατομική του έκθεση με τα σχέδια της αιγυπτιακής περιόδου. Το 1953 διορίστηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ, όπου δίδαξε έως το 1978, ενώ για μία δεκαετία (1959-69) διετέλεσε διευθυντής της Σχολής. Το 1977 επιμελήθηκε την έκδοση «Κείμενα για την τέχνη» (επανέκδοση: Νεφέλη, 1993), ενώ το 1988 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος η ποιητική του συλλογή, «Σύμμεικτα, 1967-1977». Το 1978 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας και το 1980 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1992, η Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου διοργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου του. Από τους πιο παραγωγικούς Έλληνες γλύπτες, φιλοτέχνησε μνημεία, ανδριάντες, προτομές και αγάλματα για πολιτικούς, ευεργέτες, στρατηγούς, γλύπτες, ζωγράφους και ποιητές. Απεβίωσε στην Αθήνα το 2005.