Γιάννης Μόραλης

Γεννήθηκε στην Άρτα το 1916. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1931-36), στα εργαστήρια του Ουμβέρτου Αργυρού, του Κωνσταντίνου Παρθένη και του Γιάννη Κεφαλληνού. Το 1936, μαζί με τον φίλο του, Νίκο Νικολάου, έφυγε για τη Ρώμη και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου σπούδασε ζωγραφική και τοιχογραφία στη Σχολή Καλών Τεχνών και ψηφοθετική στην École des Arts et Métiers. Το 1939 εγκατέλειψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Ελλάδα για να στρατευτεί. Τα χρόνια της Κατοχής ασχολήθηκε για βιοποριστικούς λόγους με την προσωπογραφία. Το 1947 ανέλαβε την έδρα της προπαρασκευαστικής τάξης της ΑΣΚΤ και το 1957 εξελέγη τακτικός καθηγητής του εργαστηρίου ζωγραφικής, όπου δίδαξε έως το 1983. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Αρμός» (1949). Το 1958 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας. Το 1979 τιμήθηκε με το Αριστείο των Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1988, η Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου φιλοξένησε την πρώτη του αναδρομική έκθεση. Ασχολήθηκε με την εικονογράφηση, τη σκηνογραφία και τη σχεδίαση αρχιτεκτονικών συνθέσεων για δημόσια κτίρια. Από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του 20ού αιώνα, μελέτησε σε βάθος την ανθρώπινη μορφή, ιδίως τη γυναικεία, και την απέδωσε με παραστατικό και γεωμετρικό-αφαιρετικό τρόπο. Απεβίωσε στην Αθήνα το 2009.