Θεόδωρος Πουλάκης

Ο Θεόδωρος Πουλάκης γεννήθηκε στα Χανιά (Κυδωνία) γύρω στο 1620 και πέθανε στην Κέρκυρα το 1692. Έζησε στη Βενετία (1644-57 και 1671-75) και στην Κέρκυρα (1658-70 και 1676-92), όπου διατηρούσε εργαστήριο με μαθητές και βοηθούς. Δέχθηκε επιρροές από τον Χανιώτη αγιογράφο Αμβρόσιο Έμπορο και από μεταβυζαντινούς ζωγράφους, όπως ο ιερέας Ιωάννης Απακάς, ο Μιχαήλ Δαμασκηνός, ο Γεώργιος Κλόντζας και ο Εμμανουήλ Τζάνες. Εισήγαγε εικονογραφικές καινοτομίες και αφηγηματικές τεχνικές, δίνοντας έμφαση στην υλικότητα των σωμάτων, στα ζωντανά χρώματα και στις πολυπρόσωπες συνθέσεις. Η διάδοση της φλαμανδικής χαλκογραφίας υπήρξε καθοριστική στη διαμόρφωση της υβριδικής τεχνικής του. Θεωρείται σημαντικός εκπρόσωπος της Κρητικής Σχολής και ένας από τους «πατέρες» της Επτανησιακής Σχολής. Ως ζωγράφος, υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικός: δημιούργησε πολυάριθμα έργα, τα οποία βρίσκονται διασκορπισμένα σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε εκκλησίες, μοναστήρια αλλά και μουσεία, όπως το Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης και το Μουσείο Μπενάκη.