Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906. Μαθήτευσε κοντά στον Βασίλη Μαγιάση και στον Κωνσταντίνο Παρθένη. Το 1922 αποφοίτησε από το Λεόντειο Λύκειο και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σύντομα εγκατέλειψε τη Σχολή και έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε φιλολογία και αισθητική στη Σορβόννη και ζωγραφική και χαρακτική στην Académie Ranson. Το 1927 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική στην γκαλερί Percier και το 1928 εξέθεσε για πρώτη φορά στην Αθήνα, στην γκαλερί Στρατηγοπούλου. Συμμετείχε στις εκθέσεις της ομάδας «Τέχνη» (1930-31), στο 4ο Διεθνές Συνέδριο Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής (1933) και στην έκδοση του περιοδικού «Το τρίτο μάτι» (1935-37). To 1941 εκλέχτηκε καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, όπου παρέμεινε έως το 1958. Πραγματοποίησε πολυάριθμες εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εκτός από τη ζωγραφική, ασχολήθηκε με τη γλυπτική, τη χαρακτική, την εικονογράφηση, τη σκηνογραφία και την τεχνοκριτική. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της AICA Hellas. Έγραψε πολλά βιβλία και μελέτες για την τέχνη και την αρχιτεκτονική. Το 1991 δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη την προσωπική του συλλογή και το σπίτι του στην οδό Κριεζώτου, το οποίο λειτουργεί ως μουσείο. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1994.