Ναταλία Μελά-Κωνσταντινίδη

Γεννήθηκε στην Κηφισιά το 1923. Ήταν εγγονή του μακεδονομάχου Παύλου Μελά. Σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1942-46) με δασκάλους τον Κώστα Δημητριάδη και τον Μιχάλη Τόμπρο. Δούλεψε στο πλευρό του γλύπτη Θανάση Απάρτη και του αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Αρμός» και συμμετείχε στις εκθέσεις της στο Ζάππειο (1949 και 1952). Το 1951 παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη. Έλαβε μέρος στις Πανελλήνιες εκθέσεις και σε ομαδικές στο εξωτερικό (Λονδίνο, Βουκουρέστι, Σάλτσμπουργκ, Βιέννη, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Σάο Πάολο). Το 1963 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική στην γκαλερί «Ζυγός». Κατασκεύασε σκηνικά και μάσκες για το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης και τη σχολή της Κούλας Πράτσικα. Το 1986 δημιούργησε τα γλυπτά για την ταινία «Αλληγορία» του Κώστα Σφήκα. Τα πρώτα της έργα, κυρίως προτομές, είναι φτιαγμένα από μάρμαρο και πέτρα. Στη συνέχεια, επηρεασμένη από την ελληνική μυθολογία, δημιούργησε μορφές από μπετόν, χαλκό και σίδερο, όπως σάτυρους, ταύρους, κριάρια, κατσίκες και πετεινούς. Φιλοτέχνησε επίσης χάρτινα έργα, πουλιά, σκαντζόχοιρους, κουκουβάγιες και παγώνια. Το 2008, το Μουσείο Μπενάκη διοργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου της. Απεβίωσε στην Αθήνα το 2019.