Giorgio de Chirico

Γεννήθηκε στον Βόλο το 1888. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου της Αθήνας (1903-06) και στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (1906-09). Στη Γερμανία γνώρισε τη ζωγραφική των Arnold Böcklin και Max Klinger και τη φιλοσοφία των Friedrich Nietzsche και Arthur Schopenhauer. Το 1910 έφυγε για τη Φλωρεντία και τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ζούσε ο αδερφός του, Andrea, ο συγγραφέας και ζωγράφος με το ψευδώνυμο Alberto Savinio. To 1912 εξέθεσε για πρώτη φορά στο Φθινοπωρινό Σαλόν και το 1913 συμμετείχε στο Σαλόν των Ανεξαρτήτων. Το 1919 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική έκθεση με «μεταφυσικά» έργα στην Casa d’Arte Bragaglia της Ρώμης. Την περίοδο αυτή συνεργάστηκε με την ομάδα του περιοδικού «Valori Plastici», που προωθούσε τις αρχές της Scuola Metafisica. Το 1922 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική στο Παρίσι, στην γκαλερί του Paul Guillaume. To 1925 συμμετείχε στην έκθεση των υπερρεαλιστών στην γκαλερί Pierre αλλά σύντομα ήρθε σε ρήξη μαζί τους. Το 1927 εκδόθηκε η μονογραφία του Roger Vitrac για τον ζωγράφο. Το 1929 εξέδωσε στα γαλλικά το πεζογράφημα «Hebdomeros» και συνεργάστηκε με τον Σεργκέι Ντιαγκίλεφ για την παράσταση «Le Bal» των Ρωσικών Μπαλέτων. Μεταξύ 1936 και 1938 έζησε στη Νέα Υόρκη. Το 1941 πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση γλυπτικής στην γκαλερί Barbaroux του Μιλάνου. Το 1945 εκδόθηκε η αυτοβιογραφία του (στα ελληνικά: «Αναμνήσεις από τη ζωή μου», εκδόσεις Ύψιλον/Βιβλία, 1985). Το 1947 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Ρώμη. To 1955, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης εξέδωσε μια μονογραφία για τον De Chirico από τον James Thrall Soby. Τη δεκαετία του ’60 ασχολήθηκε με τη χαρακτική, τη γλυπτική και τη δημιουργία κοσμημάτων. Το 1970 πραγματοποιήθηκε αναδρομική έκθεση του έργου του στο Palazzo Reale του Μιλάνου. To 1973 επισκέφτηκε την Ελλάδα για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ «Il mistero dell’infinito». Το 1974 έγινε μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Γαλλίας. Εικονογράφησε εκδόσεις του Jean Cocteau και του Guillaume Apollinaire, την «Αποκάλυψη» και την «Ιλιάδα». Θεωρείται ένας από τους επιφανέστερους ζωγράφους του 20ού αιώνα. Ζωγράφισε νεκρές φύσεις, προσωπογραφίες και αστικά τοπία, όπου πρωταγωνιστούν ανδρείκελα, αγάλματα, τρένα, σκιές και καθημερινά αντικείμενα σε ασυνήθιστους συνδυασμούς. Απεβίωσε στη Ρώμη το 1978. Το 1986 ιδρύθηκε το Ίδρυμα Giorgio e Isa de Chirico.