Γεώργιος Ιακωβίδης

Γεννήθηκε στα Χίδηρα της Λέσβου το 1853. Το 1870 γράφτηκε στο Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας, όπου είχε δασκάλους τον Λεωνίδα Δρόση στη γλυπτική και τον Νικηφόρο Λύτρα στη ζωγραφική. Το 1877 έλαβε κρατική υποτροφία και συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Το 1883, όταν αποφοίτησε, βραβεύτηκε για το έργο του, «Η Κρέουσα». Έλαβε μέρος σε πολλές διεθνείς εκθέσεις και έγινε μέλος σε διάφορες καλλιτεχνικές ομάδες. Το 1888 ίδρυσε ζωγραφική σχολή θηλέων, η οποία λειτούργησε για δέκα χρόνια. Τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1900. Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε έφορος της νεοϊδρυθείσας Εθνικής Πινακοθήκης, θέση που διατήρησε έως το 1918. Το 1904 ξεκίνησε να διδάσκει στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και το 1911 έγινε διευθυντής, θέση που διατήρησε μέχρι την αποχώρησή του το 1930. Το 1914 έλαβε το Εθνικόν Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Περισσότερο γνωστός ως ζωγράφος παιδικών σκηνών, διακρίθηκε για την καθαρότητα και την ακρίβεια του σχεδίου του, τον ρεαλισμό των συνθέσεων και την αρμονική χρήση των χρωμάτων. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1932. Το 2005, η Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου διοργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου του.