Fran Lebowitz

Σε ένα πολιτιστικό τοπίο γεμάτο αμέτρητους ειδήμονες και τηλεπερσόνες, η Fran Lebowitz ξεχωρίζει ως μια εκ των πιο διορατικών κοινωνικών σχολιαστών.

Τα δοκίμια και οι συνεντεύξεις της προσφέρουν τις ευθύβολες απόψεις της για τα γεγονότα της επικαιρότητας και τα ΜΜΕ – αλλά και για οτιδήποτε ενοχλητικό, όπως οι τουρίστες, οι χώροι παραλαβής αποσκευών στα αεροδρόμια, οι λοσιόν ξυρίσματος, οι ενήλικες με ρολερσκέητ, τα παιδιά που μιλάνε γαλλικά ή τα υπερβολικά μαυρισμένα άτομα. Το “The New York Times Book Review” την αποκάλεσε μια «σημαντική χιουμορίστρια της κλασικής παράδοσης». Γνήσια εκπρόσωπος του urban cool, η Lebowitz σατιρίζει τα πολιτιστικά πράγματα, ενώ πολλοί την θεωρούν πνευματική κληρονόμο της Dorothy Parker.

H Lebowitz για τις ομάδες ειδικών ενδιαφερόντων: «Τα περιοδικά του ειδικού Τύπου θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όταν έχουν αρκετή διαφήμιση και πολλούς αναγνώστες για να βγάζουν κέρδη, το ενδιαφέρον τους παύει να είναι τόσο εξειδικευμένο».

Η Lebowitz για την ειλικρίνεια: «Το να βγάζεις τα άντερά σου είναι όσο γοητευτικό ακούγεται».

Η Lebowitz για τον εαυτό της: «Η επιτυχία δεν με χάλασε, ήμουν πάντοτε ανυπόφορη».

Αυτές είναι μερικές πρόχειρες ατάκες της Lebowitz. Τα γραπτά της –οξυδερκή, εύστοχα και λιτά– είναι εξίσου ξεκάθαρα, δηκτικά και με σαφείς απόψεις, δίχως ενδοιασμούς.

Η Lebowitz έκανε κάμποσες περίεργες δουλειές, όπως οδηγός ταξί, πλασιέ ζωνών και καθαρίστρια διαμερισμάτων («με μια μικρή ειδίκευση στις βενετσιάνικες περσίδες»), προτού την προσλάβει ο Andy Warhol ως αρθρογράφο για το “Interview”. Ακολούθησε ένα σύντομα πέρασμα από το “Mademoiselle”. Το πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή δοκιμίων με τίτλο “Metro­politan Life”, έγινε μπεστ σέλερ, όπως και η δεύτερη συλλογή της, “Social Studies”. Η πρόζα της, ειρωνική, ευτράπελη, ψυχρή, σαρκαστική, πικρόχολη, ευφυολογική και σαρδόνια, είναι άκρως διασκεδαστική. Τα κείμενα από τα δύο βιβλία της κυκλοφόρησαν στη συγκεντρωτική έκδοση “The Fran Lebowitz Reader”, με νέο πρόλογο από τη συγγραφέα. Η συλλογή αυτή έχει μεταφραστεί και εκδοθεί σε εννέα γλώσσες, μεταξύ αυτών γαλλικά, κορεάτικα, ρωσικά, ισπανικά και τουρκικά. Η Lebowitz έχει γράψει επίσης το παιδικό βιβλίο “Mr. Chas and Lisa Sue Meet the Pandas”.

Μεταξύ του 2001 και του 2007, η Lebowitz συμμετείχε τακτικά στη δραματική τηλεοπτική σειρά «Νόμος & Τάξη», στον ρόλο της δικαστίνας Τζάνις Γκόλντμπεργκ. Έπαιξε επίσης έναν ρόλο στην ταινία του Martin Scorsese, «Ο Λύκος της Wall Street» (2013). Διαθέτοντας ένα σπάνιο χάρισμα στην αφήγηση ιστοριών, είναι συχνά προσκεκλημένη σε διάφορα talk shows, ανάμεσά τους και σε αυτά που παρουσιάζουν ο Jimmy Fallon, ο Conan O’Brien και ο Bill Maher. Σε μια συνέντευξή της στο “Paris Review”, είχε δηλώσει: «Δεν είμαι νευρικό άτομο. Δεν φοβάμαι όταν βγαίνω στην τηλεόραση. Φοβάμαι μονάχα όταν γράφω. Όταν κάθομαι στο γραφείο μου, αισθάνομαι όπως θα αισθάνονταν οι περισσότεροι άνθρωποι αν έβγαιναν στην τηλεόραση».

Έχει εμφανιστεί επίσης σε διάφορα ντοκιμαντέρ, όπως στα επεισόδια της σειράς “American Experience” που αναφέρονται στη Νέα Υόρκη, καθώς και στα “Mapplethorpe: Look at the Pictures” (2016), “Regarding Susan Sontag” (2014) και “Superstar: The Life and Times of Andy Warhol” (1990), μεταξύ άλλων. Το 2010, ο Martin Scorsese σκηνοθέτησε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τη Lebowitz για το HBO, με τίτλο “Public Speaking”. Μια περιορισμένης κυκλοφορίας σειρά ντοκιμαντέρ, με τίτλο “Pretend It’s a City”, επίσης σε σκηνοθεσία του Martin Scorsese, έκανε πρεμιέρα στο Netflix το 2021 και ήταν υποψήφια για βραβείο Emmy στην κατηγορία Εξαιρετικού Ντοκιμαντέρ ή Σειράς Μη Μυθοπλασίας. Το 2021 της απονεμήθηκε το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στο Forte dei Marmi Festival della Satira.

Το 2008, η Lebowitz συμπεριλήφθηκε στην ετήσια λίστα Hall of Fame με το κορυφαίο ενδυματολογικό στυλ διεθνώς του περιοδικού “Vanity Fair”. Εξακολουθεί μέχρι σήμερα να αποτελεί μια εμβληματική μορφή του στυλ. Η Lebowitz ζει στη Νέα Υόρκη, μια και δεν πιστεύει ότι θα της επέτρεπαν να ζήσει οπουδήποτε αλλού.