Boris Charmatz

Ο χορευτής και χορογράφος Μπορίς Σαρμάτζ έχει παρουσιάσει μια σειρά από αξιομνημόνευτα έργα, ξεκινώντας από το “Aatt enen tionon” (1996) και φτάνοντας μέχρι το “enfant” (2011). Παρότι περιοδεύει αδιάκοπα, βρίσκει το χρόνο να συμμετέχει τακτικά σε αυτοσχεδιαστικά πρότζεκτ (με τον Αμερικανό ποιητή και χιπχοπ καλλιτέχνη Saul Williams, τον Αμερικανό σαξοφωνίστα Archie Shepp, τον Γάλλο τζαζ πολυοργανίστα Médéric Collignon), ενώ εξακολουθεί να εργάζεται και ως χορευτής.

Διευθυντής του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου Ρεν και Βρετάνης από το 2009, ο Σαρμάτζ έχει προτείνει τη μεταμόρφωσή του σε ένα Μουσείο Χορού νέου τύπου. Ετοιμάζεται ένα μανιφέστο γα τη δημιουργία του μουσείου αυτού, το οποίο έχει ήδη δεχθεί τα πρότζεκτ “préfiguration”, “expo zéro”, “héliogravures”, “rebutoh, “service commandé” (μετά από ανάθεση), “brouillon”, “Jérôme Bel en 3 sec. 30 sec. 3 min. 30 min et 3 h.” και έχει ταξιδέψει στη Σιγκαπούρη, την Ουτρέχτη, την Αβινιόν και τη Νέα Υόρκη.

Επίσημος προσκεκλημένος καλλιτέχνης του Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2011, ο Σαρμάτζ δημιούργησε στο αίθριο του Παπικού Ανακτόρου της πόλης το “enfant”, ένα έργο για 26 παιδιά, 9 χορευτές και 3 μηχανές. Στο διάστημα της συνεργασίας του με το Εθνικό Κέντρο Χορού της Γαλλίας, από το 2002 έως το 2004, ανέπτυξε το Bocal, ένα νομαδικό και εφήμερο σχολείο που συγκέντρωνε παιδιά διαφορετικού κοινωνικού υποβάθρου.

Το 2007 και το 2008 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Universität der Künste του Βερολίνου, όπου συνέβαλε στην κατάρτιση ενός νέου ακαδημαϊκού προγράμματος για το χορό. Ο Σαρμάτζ εξέδωσε επίσης το βιβλίο “Entretenir / à propos d’une danse contemporaine”, το οποίο συνέγραψε από κοινού με την Isabelle Launay (συνέκδοση του Εθνικού Κέντρο Χορού της Γαλλίας και των εκδόσεων Les Presses du reel). Το τελευταίο του βιβλίο, με τίτλο “Je suis une école” [Είμαι ένα σχολείο], εκδόθηκε το 2009 (εκδ. Les prairies ordinaires).