Το Stages A/LIVE παρουσιάζει τους Last Drive στο Gagarin 205

Το Gagarin 205 πήρε το όνομά του από τον πρώτο άνθρωπο που ταξίδεψε στο διάστημα και μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, το 1961, τον κοσμοναύτη Yuri Alekseyevich Gagarin. Ο σημαντικός συναυλιακός χώρος άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό τον Σεπτέμβριο του 2002. Βρίσκεται στο κέντρο της πρωτεύουσας, στην οδό Λιοσίων 205, και έχει χωρητικότητα 1.200 ορθίων ή 600 καθήμενων. Εγκαινιάζοντας τη δραστηριότητά του στις 27 Σεπτεμβρίου του 2002, με την πρώτη σόλο εμφάνιση του Barry Adamson στην Ελλάδα, το Gagarin 205 Live Music Space έχει διανύσει ήδη 23 σεζόν λειτουργίας. Ο χώρος φιλοξένησε σημαντικά ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής αλλά και του ελληνικού χώρου, σε άρτιες παραγωγές. Ενδεικτικά, τα τελευταία χρόνια πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 2.500 διαφορετικές εκδηλώσεις, που περιλάμβαναν συναυλίες από όλο το φάσμα της σύγχρονης ελληνικής και ξένης σκηνής, DJ sets, μουσικά και κινηματογραφικά φεστιβάλ, αφιερώματα σε σκηνοθέτες και προβολές ταινιών, πάρτι δισκογραφικών εταιρειών, κ.λπ. Με έναν μέσο όρο άνω των 100.000 εισιτηρίων ετησίως, το Gagarin 205 Live Music Space αποτελεί σημείο αναφοράς στον συναυλιακό και, γενικότερα, τον καλλιτεχνικό χάρτη της πρωτεύουσας.

• 1983: Αλέξης –Alex K.– Καλοφωλιάς (φωνητικά, μπάσο), Νίκος –Nick “Pop Mind”– Καπετανόπουλος (κιθάρα), Πάνος –P.E.P.P.– Κασιάρης (κιθάρα), Χρήστος –Chris B.I.– (τύμπανα), όλοι τους εμβαπτισμένοι σε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ με ισόποσες δόσεις garage, punk και rockabilly, ανεβαίνουν στη σκηνή του Rodeo Club στις 27 Δεκεμβρίου. Και το όνομα αυτών (εμπνευσμένο από το ομώνυμο κοκτέιλ του μπαρ “Snowball”): The Last Drive.
• 1984: Ο Γιώργος –B.George Bop– Καρανικόλας, χαρακτηριστική φυσιογνωμία του αθηναϊκού underground της εποχής, εντάσσεται ως κιθαρίστας και βοκαλίστας στις τάξεις της μπάντας. Το line-up της πρώτης περιόδου σταθεροποιείται στους Καλοφωλιά, Καρανικόλα, Καπετανόπουλο και Μιχαλάτο.
• 1985: Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου ηχογραφούν τρία τραγούδια: “Poison”, “Midnite Hop” και “Right By My Side”. Τα κυκλοφορεί ο Νίκος Κοντογούρης, σεβάσμιος μουσικοκριτικός και ιδιοκτήτης του δισκάδικου “Art Nouveau” και του ομώνυμου, ανεξάρτητου label. Το ιστορικό επτάιντσο “Midnite Hop” είναι η πρώτη απόδειξη σε βινύλιο της ύπαρξης μιας μπάντας που παίζει όπως καμία άλλη.
• 1986: Ηχογραφούν το πρώτο τους LP στο στούντιο του Ρόμπερτ Ουίλιαμς. Το “Underworld Shakedown” περιέχει και δύο δαιμονισμένες διασκευές (“Misirlou” και “The Night of the Phantom”) και κυκλοφορεί από τη νεοσύστατη Hitch-Hyke Records (η οποία θα εξελισσόταν σε ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά labels) αφήνοντας άφωνους τους κύκλους των «γκαραζάδων».
• 1987: Στον απόηχο των εγκωμιαστικών κριτικών για το “Underworld Shakedown” στον ευρωπαϊκό underground Τύπο, ξεκινά η πρώτη τους ευρωπαϊκή περιοδεία. Εννιά άτομα σε ένα βαν, δεκαπέντε συναυλίες σε έναν μήνα και ανεπανάληπτες στιγμές σε Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία και Γερμανία, όπου παίζουν μαζί με τους Fuzztones και τους Vietnam Veterans. «Μια πραγματική τρέλα» όπως έχουν πει οι ίδιοι.
• 1988: Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος επιλέγει τα τραγούδια “Every Night” και “The Night of the Phantom” από το “Underworld Shakedown” για την ταινία του, «Τοπίο στην ομίχλη». Η ρηξικέλευθη πρόταση από τη μεριά του σπουδαίου σκηνοθέτη –δεδομένου ότι τα πράγματα στα 80s ήταν ακόμη πολωμένα ανάμεσα στο «ασόβαρο ροκ» και τη «σοβαρή υψηλή τέχνη»– οδήγησε σε δύο ιστορικές κινηματογραφικές σεκάνς.
• 1988: Ο Καπετανόπουλος αποχωρεί και επιστρέφει ο Κασιάρης στην κιθάρα. Κυκλοφορεί από τη Hitch-Hyke, σε παραγωγή του ηγέτη των Fleshtones, Peter Zaremba, το άλμπουμ “Heatwave” με οχτώ δικά τους τραγούδια-δυναμίτες και μια συνταρακτική διασκευή στο “It’s All Over Now, Baby Blue” του Bob Dylan. Σύντομα το άλμπουμ θα επανακυκλοφορήσει με άλλο εξώφυλλο από τη γερμανική εταιρεία Music Maniac, ενώ η φήμη τους –ως ένα από τα πιο ζόρικα σχήματα της ευρωπαϊκής garage punk σκηνής– συνεχώς μεγαλώνει.
• 1989: Έναν μήνα πριν πέσει το Τείχος παίζουν στο φεστιβάλ Berlin Independence Days και γράφουν το EP “Time”. «Το ένιωθες στην ατμόσφαιρα ότι κάτι έφτανε στο τέλος του. Η πόλη ήταν σαν συσπειρωμένο ελατήριο και όλοι –κι απ’ τις δυο πλευρές του Τείχους– έδειχναν να το έχουν πάρει είδηση ότι τα πράγματα θα άλλαζαν οριστικά. Ξανά το ’91, όταν γυρίζαμε τη Γερμανία με τους Dead Moon, το ενιαίο πια Βερολίνο ήταν μια πόλη σε κατάσταση σοκ – το παλιό ανατολικό κομμάτι ήταν μια αστική έρημος όπου έκοβαν βόλτες πρώην Ανατολικογερμανοί νεοναζί και το παλιό δυτικό πνιγόταν στο ροκ του MTV». Τάδε έφη Αλέξης Καλοφωλιάς.
• 1990: Με παραγωγό τον Paul B. Cutler των The Dream Syndicate κυκλοφορούν το άλμπουμ “Blood Nirvana” που σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή στον ήχο τους: πλέον το garage punk τους είναι αισθητά πιο βαρύ και σκληρό και τα κομμάτια “Overloaded”, “The Bad Roads”, “Holy War”, “Slave to the Wave” και “Fleshdiver” δεν αφήνουν τίποτα όρθιο...
• 1992: O Κασιάρης αποχωρεί οριστικά και στο κιθαριστικό παιχνίδι μπαίνει ο Θάνος –T.H. Lime– Αμοργινός, ενώ με παραγωγό πάλι τον Paul B. Cutler επιμένουν σκληρά και σκοτεινά. Θα αρκούσε και μόνο το “Killhead Therapy” για να θεωρείται σήμερα κλασικό το σαρωτικό “F*Head Entropy”, το τελευταίο τους άλμπουμ για λογαριασμό της Hitch-Hyke. Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε και με τα κολασμένα “Shot With Crystal Balls In My Hands”, “8Ball” και “Sinner”…
• 1993: Ντεμπουτάρουν με το άλμπουμ “Life After Death” οι Blackmail, το πιο ωμό, επιθετικό και «ψυχεδελίζον» side project του Γιώργου Καρανικόλα. Μέχρι το 2020 θα κυκλοφορήσουν άλλες πέντε ολοκληρωμένες δουλειές – η μία καλύτερη από την άλλη.
• 1994: Λίγο μετά την ιστορική τους συναυλία στο West Club, στις 23 Δεκεμβρίου, για τα δέκατα γενέθλιά τους, oι δρόμοι τους με τη Hitch-Hyke Records χωρίζουν. Κυκλοφορούν το άλμπουμ “Subliminal” για λογαριασμό της BMG, με τη νεότερη γενιά των ακροατών τους, που ανδρώθηκε στο grunge πλαίσιο των 90s, να πίνει νερό στο όνομά του. Έναν χρόνο αργότερα ανακοινώνουν τη διάλυσή τους. Σοκ!
• 1995: Στο εξώφυλλο του “Subliminal” απεικονίζονται έργα του σπουδαίου Πητ Κουτρουμπούση. Αυτή ήταν η αφορμή για να πάρει ο Καλοφωλιάς από τον εμβληματικό συγγραφέα και εικαστικό μια ιστορική συνέντευξη-ποταμό χιλιάδων λέξεων για το ανεξάρτητο περιοδικό Merlin’s Music Box και μέχρι σήμερα θεωρείται μια από τις καλύτερες που έχουν δημοσιευτεί ποτέ στον ελληνικό –ανεξάρτητο ή μη– Τύπο.
• 2000: Κυκλοφορεί το ντεμπούτο των The Earthbound, της desert rock μπάντας που σχημάτισαν οι Καλοφωλιάς και Αμοργινός με μέλη των Honeydive και Rockin Bones, ένα υπέροχο άλμπουμ που περιέχει και διασκευές σε Kyuss και Woody Guthrie. Θα κυκλοφορήσουν άλλα δύο LPs, θα γράψουν το soundtrack της ταινίας «Στάκαμαν» του Αντώνη Καφετζόπουλου και το 2009 θα περάσουν στην ιστορία.
• 2007: Το συγκρότημα που άλλαξε το τοπίο του ροκ-εν-ρολ στην Ελλάδα υλοποιεί το πολυπόθητο reunion με ένα αχαλίνωτο συναυλιακό διήμερο στο Gagarin 205. Κινητήριος δύναμη στη δεύτερη περίοδο δεν είναι η νοσταλγία και η επανάληψη, αλλά η όρεξη για δημιουργία.
• 2009: Το έκτο άλμπουμ τους, “Heavy Liquid”, σε «στέλνει» από το πρώτο τραγούδι, το –αυτοστιγμεί κλασικό– “Glass of Broken Dreams”, ενώ 32 ταλαντούχοι Έλληνες κομίστες, γραφίστες και εικαστικοί εμπνέονται από τα τραγούδια του LP και τα οπτικοποιούν στο συλλεκτικό κόμικ “At the Drive Ink”.
• 2013: Έχοντας κυκλοφορήσει το EP “News From Nowhere” και μετά από μερικές πυρετώδεις εμφανίσεις στο Βερολίνο, γιορτάζουν τα τριακοστά τους γενέθλια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη προσκαλώντας στη σκηνή θρυλικά ονόματα, όπως τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Δημήτρη Πουλικάκο, καθώς και μέλη των Villa 21, Sound Explosion, Make Believe, Honeydive, Rockin Bones, Nightstalker, Deus Ex Machina και Αδιέξοδο. Ειδικά στις αθηναϊκές συναυλίες παρόντες είναι και οι Fred και Toody Cole των Dead Moon. Ίσως τα πιο ξέφρενα συναυλιακά πάρτι που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα.
• 2018: Εννιά χρόνια μετά το “Heavy Liquid” και με τον Στέφανο Φλώτσιο να αντικαθιστά τον Αμοργινό στην κιθάρα, επανέρχονται ορμητικά με το ομώνυμο άλμπουμ, που περιέχει τα αριστουργηματικά “Always The Sun”, “White Nuckles” και “Snakecharmer” και το οποίο εύλογα αποθεώνεται.
• 2023: Κυκλοφορεί το must-have λεύκωμα “The Last Drive: Overloaded” (εκδόσεις Οξύ), ένα μοναδικό εγχείρημα στα ελληνικά ποπ και ροκ χρονικά και έργο ζωής του Δημήτρη Μυλωνά που τους φωτογραφίζει από την αυγή των 90s. Οι 160 μαγικές εικόνες συνοδεύονται από βιωματικά κείμενα μουσικών, δημοσιογράφων, ραδιοφωνικών παραγωγών, συγγραφέων και λοιπών μελών του Drive Tribe.
• 2025: Τέσσερις δεκαετίες αφότου έβαλαν για πρώτη φορά το κλειδί στη μίζα και σανίδωσαν το γκάζι, ο κύκλος κλείνει με πέντε ιστορικές, φορτισμένες και απίστευτα δυναμικές συναυλίες στο Gagarin 205, γιατί «βαθιά ανάγκη όλων των μελών είναι ένα ευχαριστώ, ένας χαιρετισμός σε ό,τι έγινε και σε ό,τι θα ακολουθήσει». Κανείς δεν μένει ασυγκίνητος από την πρώτη νότα έως το τελευταίο encore.

Σύλληψη & Επιμέλεια: Χρήστος Σαρρής
Audiovisual Producer: Έλενα Χωρέμη
Audiovisual Line Producer: Άντζυ Αυγέρη
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

THE LAST DRIVE

Χρήστος Μιχαλάτος (Chris B.I.): τύμπανα
Γιώργος Καρανικόλας: κιθάρα, φωνή
Αλέξης Καλοφωλιάς (Alex K.): φωνή, μπάσο
Στέφανος Φλώτσιος: κιθάρα, φωνητικά
Θάνος Αμοργινός: κιθάρα, φωνητικά
Πάνος Κασιάρης (P.E.P.P.): κιθάρα, φωνητικά

Ηχοληψία (FOH): Τάσος Τσομπάνης
Ομάδα σκηνής: Jim Spliff, Δημήτρης Κατέβας, Πάνος Μαριολόπουλος, Νίκος Κετζέας, Μπάμπης Αμοργινός
Παραγωγή και επικοινωνία: Goodheart Productions
Οι The Last Drive ευχαριστούν: The Drive Tribe, Αχιλλέα Σταύρου, Χρήστο Λουκατάρη, Χριστιάννα Φινέ, Έλενα Κουβεριανού και όλη την ομάδα της Goodheart Productions, όλους τους εργαζόμενους στο Gagarin 205 και το συνεργείο βιντεοσκόπησης της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, Urban Studios, Άντα Θεοδωρακάκη, Άννα Νικολάου, Άννα Σφυρή, Ήρα Σταματοπούλου, Πέτρο Βούλγαρη, Beatniks Road Bar

GAGARIN 205
Υπεύθυνος Gagarin 205: Στέφανος Ελπιζιώτης
Ηχολήπτες: Δημήτριος Δημόπουλος, Γρηγόρης Πρασσάς
Φωτιστές: Μελίνα Ζερβάκη, Ιωάννης Χριστοδουλάκης

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗΣΗ

Σκηνοθεσία & Διεύθυνση Φωτογραφίας: Χρήστος Σαρρής
Βοηθός Σκηνοθέτη & Κάμερα: Δημήτρης Ζιβόπουλος
Εικονοληψία: Βάσια Αναγνωστοπούλου, Κοραλία Δογάνη, Φίλιππος Ζαμίδης, Ιωάννης Μυλωνάς, Νίκος Στάβερης
Τεχνικός υπεύθυνος: Γιώργος Ταλιάνης
Ρομποτικές κάμερες & DIT: Γιώργος Κολιός
Βοηθός Video Crew: Βασίλης Τσιώνης
Οπτικοακουστικός Εξοπλισμός: DK Rental House, Rent Photo Video, Live On Air Productions
CINECRANE
Cablecam Camera Operator: Πάνος Τσίγκας
Cablecam Technicians: Στέλιος Τσιριγώτης, Νίκος Βουρλιώτης
Ηχογράφηση: Jacopo Fokas, Κώστας Ραγιαδάκος
Μείξη ήχου: Jacopo Fokas
Μοντάζ: Τρύφωνας Καρατζίνας
Χρωματική Επεξεργασία: Μάνθος Γ. Σάρδης – Α10 Post Productions
Φωτογράφιση: Πηνελόπη Γερασίμου

Ευχαριστούμε θερμά τους Last Drive για την ευγενική παραχώρηση του αρχειακού τους υλικού.

Ίδρυμα Ωνάση

Καλλιτεχνική Διευθύντρια: Αφροδίτη Παναγιωτάκου
Εκτελεστικός Διευθυντής: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος

Head of Communication and Content: Δημήτρης Δρίβας
Campaign Manager: Χάρης Γιακουμάκης
Content Leader: Αλέξανδρος Ρουκουτάκης
Copy Editor: Ευαγγελία Κολαΐτη
Website Editor: Δέσποινα Καλύβη
Social Media Manager: Βασίλης Μπίμπας
Social Media Editors: Αλεξάνδρα Σαραντοπούλου, Δάφνη Σκολαρίκου
Creative Head: Χρήστος Σαρρής
Senior Motion Graphics Designer: Κωνσταντίνος Χαϊδαλής
Graphic Designers: Θωμάς Τσουλιάς
Media Officers: Βάσω Βασιλάτου, Κατερίνα Ταμβάκη
Junior Media Officer: Νεφέλη Τσαρτακλέα-Κασσελάκη
Media Specialist: Μαρία Χαλκιά

ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ

A.S. Papadimitriou & Partners Law Firm