Κατερίνα Ανδρέου | Residency στο NTCH

Κατά τη διάρκεια της επόμενης φάσης της ερευνητικής μου εργασίας, θα εξερευνήσω το ερώτημα «τι φοβόμαστε;». Η έρευνα αυτή προέκυψε μέσα από την εμπειρία που είχα συνοδεύοντας τη μητέρα μου στα τελευταία της στάδια – μια εμπειρία που με έκανε να καταλάβω πως φοβάμαι περισσότερο την ανθρώπινη σκληρότητα παρά τον ίδιο τον θάνατο. Αυτό με οδήγησε να δω τον φόβο όχι μόνο ως υπαρξιακό συναίσθημα, αλλά και ως κοινωνική και πολιτική κατασκευή, διαμορφωμένη από το περιβάλλον, την ιστορία και τα συστήματα εξουσίας, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Για να εμβαθύνω σε αυτή την αναζήτηση, αντλώ έμπνευση από τις ταινίες τρόμου των δεκαετιών του 1960 και του 1970, ιδιαίτερα από τον λαϊκό τρόμο. Σε αυτές, ο φόβος λειτουργεί ως μεταφορά για τις ανησυχίες γύρω από τον εκσυγχρονισμό, την εξουσία και την απώλεια της αθωότητας. Τα «παραδοσιακά» ειδικά εφέ τους δημιουργούν μια αισθητική ορατής τεχνητότητας που κρατά τον τρόμο έντονο και συγχρόνως σε απόσταση –μετατρέποντας τον φόβο σε τελετουργική ένταση ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό, το ψεύτικο και το πραγματικό– κάτι που συνδέεται με τον τρόπο που προσεγγίζω τη χορογραφία και την έρευνά μου.

Ταυτόχρονα, αισθάνομαι την ανάγκη να ανοίξω αυτή την ερώτηση πέρα από το δικό μου πολιτισμικό πλαίσιο και να αποαποικιοποιήσω την έννοια του φόβου. Η ευκαιρία να εργαστώ στην Ταϊπέι μού δίνει τη δυνατότητα να συναντήσω ανθρώπους, να ακούσω τις ιστορίες τους και να αναρωτηθώ: Ποιοι φόβοι μας ενώνουν και ποιοι μας χωρίζουν; Αυτή η έρευνα αποτελεί το πρώτο βήμα για να συλλογιστούμε μαζί τι μας τρομάζει σήμερα.