LGBTQIA+

Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από την αγκαλιά ενός πατέρα και μιας μητέρας. Από το χαμόγελο ενός περήφανου μωρού. Από την κατανόηση και την αγάπη –δίχως όρια και προϋποθέσεις– ενός συντρόφου. Στο I’m Positive, πρωταγωνιστεί η αποδοχή, μέσα από αληθινές ιστορίες ανθρώπων που ζουν με ή χωρίς τον HIV.

Όλα ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2018. Μοιραστήκαμε αλήθειες, νικήσαμε φόβους, βάλαμε θετικό πρόσημο. Σε συνεργασία με τον Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδας «Θετική Φωνή», διοργανώθηκε ένα διήμερο ενημέρωσης και αποδοχής ενάντια στην προκατάληψη για τον HIV. Μέσα από προσωπικές αφηγήσεις και ιστορίες, οροθετικά άτομα και συγγενείς τους μίλησαν με τόλμη και ειλικρίνεια, ενάντια στις στερεοτυπικές και φοβικές αντιλήψεις. Εκπρόσωποι της επιστημονικής κοινότητας ενημέρωσαν παιδιά και εφήβους για θέματα σεξουαλικής υγείας, για τη μέθοδο πρόληψης PrEP και για τις νέες φαρμακευτικές αγωγές. «Η Επιστήμη έχει προχωρήσει, ας ακολουθήσει και η κοινωνία» με στόχο την ταχύτερη κατάρριψη του στίγματος, το άνοιγμα σε μια καλύτερη κοινωνία. Kαι συνεχίζουμε.

Το 2022 μεταφέραμε ένα μήνυμα για τα δικαιώματα των ομόφυλων οικογενειών στην Ελλάδα. H καμπάνια αγκαλιάστηκε από πολλά άτομα κάθε ηλικίας, όμως δέχτηκε και αρνητικά σχόλια. «Η μαμά πού είναι;», «Βρες μάνα τότε.», «Η οικογένεια κάνει την οικογένεια και αυτό που διαφημίζετε δεν είναι οικογένεια.», «Οικογένεια είναι ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΑΜΑ ΠΑΙΔΙΑ. Όλα τα υπόλοιπα είναι ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ.». Aυτά ήταν ενδεικτικά κάποια από τα σχόλια χρηστών, που δείχνουν πως χρειάζεται να επιμένουμε για τα αυτονόητα.

Έναν χρόνο μετά, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση μαζί με τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο και την Google, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να γίνει ο δεσμός «θεσμός». Η καμπάνια αγάπης και συμπερίληψης που παρουσιάστηκε το 2022, βγαίνει αυτούσια. Καμία λέξη δεν θα αλλάξει, μέχρι να αλλάξει όλη η κοινωνία. Όσες φορές χρειαστεί, μέχρι να γίνει πραγματικότητα. Η αγάπη από μόνη της έχει τη δύναμη να ταρακουνήσει, να αναθεωρήσει, να εξημερώσει και να εξελίξει. Η αγάπη κάνει την οικογένεια.

Από τις 3 έως τις 6 Ιουνίου 2021

Το δεύτερο The Queer Archive Festival, από τις 3 έως τις 6 Ιουνίου, προτείνει, για άλλη μια χρονιά, ένα ενδιαφέρον, πρωτότυπο, παιχνιδιάρικο και τολμηρό πρόγραμμα πολυμεσικών εμπειριών, ανοιχτό και προσβάσιμο σε όλους. Πιστό στην ανάδειξη νέων ταλέντων, αλλά και στη στήριξη εδραιωμένων, εγχώριων ή μη καλλιτεχνών, το φεστιβάλ επιθυμεί να προβάλει τη διαρκώς αναπτυσσόμενη queer καλλιτεχνική σκηνή, η οποία αντανακλά τη σύγχρονη queer κουλτούρα, υμνεί τη διαφορετικότητα και προωθεί τη συμπεριληπτικότητα.

Το "Athens Home For All" ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, μέσα από μια ταινία μικρής διάρκειας που γυρίστηκε στις αθηναϊκές γειτονιές. Πρωταγωνιστές της είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που αγαπούν χωρίς φόβο, ερωτεύονται, κάνουν οικογένειες, περπατούν ελεύθεροι στους δρόμους της πόλης και επιλέγουν φανερά να είναι ο εαυτός τους.

Μέσα από την επιλογή των παραστάσεων της Στέγης, καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη δημιουργούν, εκφράζονται και μιλούν για τα αυτονόητα δικαιώματα της LGBTQIA+ κοινότητας. Στο φεστιβάλ “Body Politics” (2018), έξι χορευτές χρησιμοποίησαν το σώμα τους ως πεδίο έρευνας, αλλά και ως εργαλείο διεκδίκησης στον σημερινό κόσμο. Στο “Age & Beauty Part 1: Mid-Career Artist/Suicide Note or &:-/” (2016), που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Made in USA”, ο πυρετός της μέσης ηλικίας χορογραφήθηκε με χιούμορ, ενάντια στα στερεότυπα της αιώνιας ομορφιάς και του σώματος που δεν γερνάει ποτέ. Στην queer παράσταση χορού “John” (2014), οι αντισυμβατικοί DV8 κατέρριψαν ταμπού, μιλώντας με ειλικρίνεια για τα λάθη της σημερινής κοινωνίας. Στον κύκλο συζητήσεων «Σώμα και φύλο» (2016), αναζητήσαμε τη θέση του δικού μας σώματος στην καθημερινότητά μας, πέρα από τα στεγανά και τη δεδομένη σχέση με το φύλο. Η Στέγη παρουσιάζει κάθε χρόνο παραστάσεις και καλλιτεχνικές εμπειρίες που αμφισβητούν στερεότυπα και αναζητούν νέα όρια. Ο πολιτισμός δεν είναι μόνο τέχνες, είναι και το σημείο όπου συναντιούνται η πολιτική διεκδίκηση και η ελευθερία έκφρασης.

Με αφορμή το Athens Pride 2018, η Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, συζήτησε με δύο έφηβους για τα αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι δύο νέοι δεν φοβήθηκαν να της θέσουν «δύσκολες» ερωτήσεις για θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Μια ανοιχτή συζήτηση για τη σημασία του να είσαι ο εαυτός σου.

«Και τώρα, πρέπει να φανούμε δυνατές»

-Teaque Owen

Τον Απρίλιο 2019, στο πλαίσιο της έκθεσης “For Ever More Images”, το ερευνητικό κέντρο Forensic Architecture παρουσίασε νέα στοιχεία για την υπόθεση της δολοφονίας του Ζακ, στον εκθεσιακό χώρο του μείον ένα. Μέσα από τα κανάλια του Ιδρύματος Ωνάση, πραγματοποιήθηκε ανοιχτό κάλεσμα για τη συγκέντρωση στοιχείων και βίντεο, που θα βοηθήσουν στην έρευνα σε εξέλιξη των Forensic Architecture.

All we need is love. And some glitter.

Το καλοκαίρι του 2018, παρουσιάστηκε ως work-in-progress, το “Faster than Light” των Kentaro Kumanomido και Teaque Owen, ένα transmedia project ακτιβισμού που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τα μέλη της αθηναϊκής LGBTQI+ κοινότητας, ανάμεσά τους και ο Ζακ Κωστόπουλος. Οι δημιουργοί συνέχισαν την ανάπτυξη του έργου και οδηγήθηκαν στη δημιουργία μιας ταινίας μεγάλου μήκους που γεφυρώνει πολυδιάστατα μονοπάτια δικαιοσύνης και θλίψης σε σχέση με τη βίαιη απώλεια του Ζακ και μιας live performance με καλλιτέχνες της τοπικής drag σκηνής που προβάλει τη δύναμη της queer κοινότητας στην Αθήνα. Το “Faster than Light”, στην τελική μορφή του έκανε πρεμιέρα στις 31 Μαΐου 2019, στη Μικρή Σκηνή.