Αναρχαιολογική Αναπαράσταση

Πριν ακόμη ιδρυθεί, το σύγχρονο ελληνικό κράτος διαμορφώθηκε υπό το βάρος αφηγήσεων που επιβλήθηκαν: Ήταν η Επανάσταση ηρωική ή προϊόν γεωπολιτικής συμφωνίας; Το κρυφό σχολειό υπήρξε ιστορικό γεγονός ή μεταγενέστερη μυθοπλασία; Καθώς η σύγχρονη ιστοριογραφία διευρύνει το χάσμα μεταξύ αφήγησης και ιστορικής ακρίβειας, ο Ανδρέας Αγγελιδάκης παρεμβαίνει με έργα που φωτίζουν έναν εναλλακτικό χωροχρόνο – παιχνιδιάρικα, τολμηρά και με έντονη πολιτισμική κριτική. Σαν μια ντισκομπάλα μέσα στη σπηλιά του Πλάτωνα, το έργο του αντανακλά με έναν απελευθερωτικό τρόπο προσέγγισης την ταυτότητα, την θύμηση, και τις ιστορίες που διαμορφώνουν το ποιοι είμαστε και που πάμε.

Μέσα από μια queer προσέγγιση στη διερεύνηση της Ιστορίας, ο καλλιτέχνης συναντά την έννοια της «αναρχαιολογίας» – έναν όρο που διατύπωσε ο φιλόσοφος Michel Foucault. Η αναρχαιολογία λειτουργεί ως φαντασιακή αναρχία γνώσης, όπου αποδομούνται όλα τα καθεστώτα «αλήθειας»: από τα fake news έως την επίσημη ιστορία και τα εθνικά αφηγήματα.

Στην εγκατάσταση «Αναρχαιολογική Αναπαράσταση» πρωταγωνιστούν υβριδικά αντικείμενα: Οι «πουφοκολόνες», άλλοτε σουβενίρ του φανταστικού Υπουργείου Παγανισμού, σήμερα αυτοπροσδιορίζονται ως έργα τέχνης και προσκαλούν το κοινό να τις αγγίξει και να τις βιώσει. Δίπλα τους, προβανδαλισμένες επιγραφές του προγράμματος ΞΕΣΠΑ, μικροαντικείμενα κήπου και το «Girlie Pop Ροζ Ανυψωτικό» που περιφέρεται επιμελώς για να φροντίζει και να διατηρεί την ισορροπία όλων.

Η εγκατάσταση επεκτείνεται στο Πεδίον του Άρεως, όπου ένα ξεχασμένο ξέφωτο μετατρέπεται σε «καβάντζα» για κουρασμένα πουφ και επισκέπτες που αναζητούν μια στιγμή απόδρασης.

Έτος δημιουργίας: 2025
Μέσο: Γλυπτική εγκατάσταση